Gazeta Impakt: Si ishte fëmijëria juaj z. Ibrahimi ?Nexhat Ibrahimi: Fëmijëria ime nuk dallon nga fëmijëria e shumë fëmijëve të tjerë në Kosovën e atëhershme. Autoritet ishte policia dhe kur dëgjohej emri polic, vendosej rendi e qetësia kudo: në rrugë, në klasë, në muhabetet shtëpiake etj. Ishte koha “pasrankoviqiane” dhe pasojat e kësaj periudhe do të ndjehen edhe për një kohë të gjatë. Në këtë frymë u rritëm dhe kjo frikë, në forma të ndryshme, do të bartet deri në fund të shekullit XX, nëpërmjet metodave të ndryshme dhe nëpërmjet emrave të tjerë, por njëjtë: dhunë!
Gazeta Impakt: Çfarë ndani nga kujtimet e shkollimit në Medresenë e Mesme “Alauddin” në Prishtinë ?
Nexhat Ibrahimi: Jeta në Medrese është një kapitull me rëndësi, është koha kur unë fillova të ndjejë ç’po ndodh rreth meje dhe me mua. Mësimi në medrese të bënte ndryshe: të privilegjonte por edhe të stigmatizonte. Ndonjë njeri të nderonte si hoxhë të ri, por ndonjë tjetër të godiste me shprehje sarkastike, përbuzëse. Nuk është fjala vetëm për mësimet, por edhe për rrjedhat politike. Nga kjo kohë një pjesë e veprimtarisë sime ishte ilegale. Fillova të hulumtojë, të lexojë e kontaktojë. Në përgjithësi, mendoj se mësimi ynë ishte tradicionalist. Mësohej për të qenë më shumë hoxhë i së kaluarës e më pak i së ardhmes. Për fat të keq, as tash në këtë rrafsh nuk kemi avancuar. Janë bërë modifikime në aspekt të futjes së shkencave “joprofesionale” por pak është bërë në avancimin e programeve që nxënësi ynë me sukses t’u përgjigjet nevojave bashkëkohore. Ende jemi robër të së shkuarës dhe mburremi me të shkuarën. Të ardhmen e shohim me sy kritik, si kërcënim i vlerave tradicionale.
Pse vendosët të studioni Orientalistikën dhe pse u përjashtuat nga ky fakultet?
Nexhat Ibrahimi: Krahas studimeve në Fakultetin e Shkencave Islame në Sarajevë isha regjistruar edhe në Fakultetin e Orientalistikës në Prishtinë. Meqë vullneti nuk mungonte, mendoja t’i kryeja studimet edhe në këtë qendër universitare. Por, viti 1981 më solli disa të “papritura”. Së pari më tre dhjetor 1981 u burgosa në Sarajevë, që për fat nuk zgjati më shumë se 2 muaj. Akuzat ishin standarde për të gjithë shqiptarët që mendonin me kokën e vet: irredentizmi e klero-nacionalizmi, Trepça punon e Beogradi ndërtohet, përkrahja e kërkesave të studentëve të Prishtinës duke organizuar demonstrata me studentët shqiptarë në Sarajevë etj.. Por, deri sa Fakulteti në Sarajevë pas daljes nga burgu më 01. 02. 1982, me lehtësi administrative ndihmoi ta përfundoj vitin shkollor, Fakulteti i Orientalistikës në Prishtinë më përjashtoi. Problemi ishte sepse organet policore të kohës kishin urdhëruar një gjë të tillë. Por, ky përjashtim ndikoi që fokusin tim intelektual ta orientoj në fusha të tjera sikur literatura politike, kulturo-historike etj.
Gazeta Impakt: Keni pasur fatin të merrni mësim nga figurat më eminente të kulturës islame në Sarajevë. Si nga i famshmi Husein Gjozo, akad. Hamdija Çemerliq, Hamit Haxhibegoviq e shumë të tjerë. Çfarë mund të na flisni për ato vite?
Nexhat Ibrahimi: Po, është e vërtetë. Kam mësuar drejtpërdrejt nga disa profesorë që i kalonin kufijtë jugosllav. Husein Gjozo, Ahmed Smajloviq, Hamdija Çemerliq, Hamit Haxhibegiq janë emra që meritojnë kujdes. Secili në rrafshin e tij ishte autoritet. Husein Gjozo dallohet nga të gjithë: modernist por që dinte ta çmonte po aq edhe klasiken. Sa e konsultonte Muhammed Abduhunë, Reshid Ridanë e Mahmud Sheltutin, po aq e konsultonte Ibn Abbasin, Gazaliun e Zamahsheriun; sa i admironte dhe i ndërtonte kështjellë dijes së tyre, po aq edhe u drejtonte kritikë intelektualizmit të tyre. Aty për aty manovronte dhe ofronte rrugëzgjidhje për bashkëbiseduesin, njëjtë sikur që këtë e bënë një futbollist i mirë me topin në fushën e lojës. Një karakteristikë e kësaj shkolle boshnjake është e pazëvendësueshme: profesori më shumë ishte bashkëbisedues se profesor, më shumë ishte shokë se autoritet. Kjo na bënte të afërm me ta dhe zhvillonte në brendinë tonë ndjenjën e një aktivizmi, ndjenjën se Islami është i hapur para studiuesve dhe nga brezi i ri pret të zbulohet rishtazi. Për fat të keq, kjo ndjenjë nuk gjendet në një pjesë të universiteteve myslimane në botë dhe si rezultat kemi një masë kuadrosh që Islamin e përjetojnë si barrë historike e jo si privilegj historik, kuadro që më shumë jetojnë nga Islami por më pak për Islamin.
Gazeta Impakt: U burgosët dhe u arrestuat disa herë nga agjenturat jugosllave. Herën e parë më 1981 dhe herën e dytë ne vitin 1992 ku edhe u dënuat më 8 vite burgim. Pse u burgosët dhe pse ju quan në izolim ?
Nexhat Ibrahimi: Jam arrestuar tre herë, por jam gjykuar dy herë. Jam marrë në pyetje dhjetëra herë. Hera e parë që jam arrestuar dhe gjykuar ishte tre dhjetori 1981, kurse akuzat ishin tipike për klimën politike të Jugosllavisë së viteve të 80-ta të shekullit XX: përkrahja publike e demonstratave shqiptare në Kosovë të vitit 1981, organizimi i demonstratave në Sarajevë më 1981, përkrahja e sloganit se Trepça punon e Beogradi ndërtohet, heqja e fotografisë së kryetarit Tito në një vendfalje publike të improvizuar në Bosnjë etj. Ky arrestim ndikoi drejtpërdrejt në largimin e disa shokëve nga unë, të disa bashkëmendimtarëve nga bashkëpunimi i mëtejshëm. Sigurisht, trysnia dhe shantazhet policore kanë qenë mjeti efikas për këtë.
Hera e dytë ishte në pranverë të vitit 1983. Në këtë kohë u burgos Alija Izetbegoviqi dhe grupi i njohur i tij. Por, me këtë rast vetëm jam marrë në pyetje dhe si duket ishte me qëllim të dëmtimit të grupit se sa që synonin diç me mua. Dëshironin që unë të “këndoj” diç në dëm të tyre, që ky grup të tregohej “monstrum” sa më i madh para opinionit të vendit por edhe të huaj, të demonizohej skajshmërisht. Pas nëntë ditë marrjesh në pyetje më nuk kam pasur probleme, së paku jo drejtpërdrejt.
Hera e tretë ishte më 14 dhjetor 1992. Arsyeja e arrestimit dhe e gjykimit tim dhe të një pjese të grupit tim, ishte zbulimi i një pjese të aktivitetit të grupit politiko-ushtarak që asokohe e kishim filluar me disa shokë. Lufta politike dhe ushtarake që zhvillohej në Jugosllavi, tendencat serbe që Jugosllavinë t’ia nënshtrojnë Serbisë, heqja e autonomisë së Kosovës nga ana e aparatit serbo-çetnik, lufta në Slloveni, Kroaci dhe Bosnjë na detyroi të mendojmë seriozisht për vetorganizimin tonë. Normalisht, një aparati të fuqishëm policoro-ushtarak nuk i shpëtoi as aktiviteti ynë. Na gjurmuan dhe burgosën. Vlera e dënimeve ishte policore dhe bëhej për konsum të regjimit millosheviqian që atëherë ende nuk ishte stabilizuar sa duhej.
Gazeta Impakt: Rridhni nga një familje autoritative me ndjenja të forta fetare e atdhedashëse me një traditë shekullore. A ishte edhe kjo një shtytëse e madhe që edhe ju të vazhdoni rrugën e kërkimit të diturisë islame ?
Nexhat Ibrahimi: Është e vërtetë, tradita familjare, thellë e ndikuar nga ndjenjat fetare dhe patriotike, ka ndikuar që unë të përzgjedh ndërmjet shkencave fizike dhe të medresesë. Familja në dy shekujt e fundit ka dhënë disa emra të njohur, duke filluar nga emri më i madh, ai i Muderris Ymer Prizrenit. Kjo trashëgimi familjare nuk të lë vend për prirjet individuale; disi të detyron të ndjekësh rrugën ku e kanë lënë të parët, si në rrafshin fetar ashtu edhe në atë atdhetar. Së fundi, edhe babai im, hoxhe me profesion, pas Luftës së Dytë Botërore qe burgosur për shkak të aktivitetit antikomunist dhe vetëm ndërhyrja e Fadil Hoxhës (i cili e liroi një mik të vetin) bëri që babai im, mësuesi Hasaf Myftiu etj., të shpëtojë nga pushkatimi. Të gjitha rrethanat nga pak kanë ndikuar që unë të ndjek mësimet në medrese dhe nuk jam pishman për këtë përzgjedhje. El-hamdu li’l-Lah!
Gazeta Impakt: Qysh si i ri vutë kontaktet me ideologun e shquar islam Alija Izetbegoviq. Si u njohët me të dhe çfarë veprimtarie zhvilluat në atë kohë së bashku?
Nexhat Ibrahimi: Kontaktet e mia me Alija Izetbegoviqin kanë kaluar nëpër disa faza, nga faza e qëndrimit në distancë deri te ajo e afërsisë, bashkëpunimit të ngushtë dhe serioz. Edhe pse mosha na ndante, shumë pikëpamje të tjera na afronin. Shoqërimi ynë mori kuptim sidomos pas daljes së tij nga burgu më 1989 dhe pas futjes së pluralizmit në sistemin politik në Jugosllavi. Njohja ime me të në fillim të viteve 1980 e pas ishte nëpërmjet Hasan Çengiqit, bashkëpunëtorit të tij më të mirë dhe shokut tim të studimeve, pastaj nëpërmjet Xhemal Llatiqit etj.. Edhe si mysliman, por edhe si aleat natyror (si i quante ai boshnjakët dhe shqiptarët) na lidhnin shumë gjera, sidomos ngritja e Islamit si vlerë në nënqiellin ballkanik dhe avancimi i të drejtave të myslimanëve në Jugosllavi e Ballkan. Si intelektual ishte i mrekullueshëm, si shokë ishte së tepërmi modest. Me përkushtim në shumë tubime e takime politike botërore e ka prezantuar çështjen shqiptare. Në shumë raste kërkonte informacione, shpjegime, kërkonte mendimin se cili do të ishte mendimi që duhej përkrahur ai. Ndiej se kam qenë i privilegjuar që e kam njohur por mendoj se nuk e kam shfrytëzuar sa duhet potencialin e tij intelektual e politik. Është vështirë të përshkruhet ky njeri me pak rreshta. Njeriu i duhur në kohën e duhur në kaosin e quajtur Jugosllavia në shkatërrim.
Gazeta Impakt: Kam hulumtuar shumë vepra të personaliteteve islamo-shqiptare që kanë shkruar në shumë fusha shkencore, përveç enciklopedisë së quajtur Sami Frashëri nuk kam hasur në numër më të madh e voluminoz sesa veprat që keni shkruar e përkthyer ju. Kah gjithë ky pasion e dashuri për librin islam ?
Nexhat Ibrahimi: Populli shqiptar ka dhënë emra të mëdhenj në shumë fusha. Samiu është një ndër këta kolosë myslimanë që i dha gjiri i popullit tonë. Kemi edhe emra të tjerë: Suzi Prizreni (sh. XV-XVI), Omer Lutfi Paçarizi, Hafiz Ali Korça, Ibrahim Dalliu, Vehbi Ismaili, Sulejman Gavoçi etj. Në vazhdën e këtyre njerëzve edhe unë jam përpjekur ta ofroj kontributin tim. Ndonëse vëllimi i veprave të shkruara dhe të përkthyera është i madh, mua më brengos cilësia. Këtë frikë e kam edhe për veprat e mia, a jam vallë në korrelacion me kohën dhe nevojat që shtrohen? Mos vallë vëllimi është në dëm të cilësisë? Por, kam bindjen se edhe atëherë kur nuk ia kam qëlluar, edhe atëherë kur nuk kam bërë mjaft, sinqeriteti nuk ka munguar. Për të gjitha lëshimet kërkoj falje nga Allahu i madhërishëm, kurse tërë kontributin tim e shoh si detyrim dhe borxh që e kam për fenë time dhe për popullin tim.
Gazeta Impakt: Keni shkruar e përkthyer në shumë fusha shkencore si në: histori, akaid, fikh e filozofi, keni bërë një hulumtim madhor me librin Islami në trojet iliro shqiptare. Ju vetë si e vlerësoni librin Islam në trojet iliro-shqiptare?
Nexhat Ibrahimi: Po, kam shkruar në disa fusha, por jo pse kam dashur, por nevoja e nënqiellit tonë politik dhe intelektual e ka imponuar në masë të madhe aktivitetin. Kam përkthyer shumë vepra, por fillova të vërej se përkthimet disi filluan të bëhen pengesë e zhvillimit të drejtë të myslimanëve te ne. Depërtimi i rrymave të ndryshme me ide përjashtuese u bënë pengesë dhe dëmtues të harmonisë së myslimanëve. Për këtë arsye, 10-15 viteve të fundit kryesisht kam shkruar vepra autoriale, me qëllim që t’u përgjigjem nevojave intelektuale të kohës. Ndër veprat më serioze që i kam shkruar në të kaluarën është edhe vepra Islami në trojet iliro-shqiptare gjatë shekujve. Është shkruar më 1996, në Burgun e Dubravës, në mungesë të literaturës së mirëfilltë dhe në frikë të përhershme nga gardianët serbë që mos të zihem me letra në dorë. Është vepër e sinqertë, pa retushime, pa mundësi intervenimi e rileximi, sepse vepra ka dalë me vështirësi të shumta nga muret e burgut dhe pas një kohe të shkurtër, më 1998, është botuar. Unë e kam parë vetëm në fund të vitit 1999, pas kthimit nga Burgu i Zajeçarit. Edhe kritika e ka pranuar shumë mirë. Muhamet Pirraku, Hakif Bajrami, Mehmet Halimi, Qemajl Morina etj. kanë dhënë mendime shumë pozitive.
Gazeta Impakt: Ende nuk kemi shtyp të mirëfilltë islam në trojet etnike, na mungojnë radiot e televizionet. Të vetmen gjë që e kemi më duket janë faqet elektronike. Ku qëndron problemi, pse gjithë kjo neglizhencë kur dihet mirëfilli se mediat të cilat i kemi sot nuk i kurrfarë hapësirë islamit apo më mirë të themi flasin për të vetëm kur është për t’u sulmuar. Pse ndodh kjo?
Nexhat Ibrahimi: Shtëpia pa plak shtëpie është anarki dhe prapambeturi. Për këtë arsye nuk kemi shtyp të mirëfilltë, nuk kemi edicione të mirëfillta, nuk kemi as web-faqe të mirëfillta. Për të gjitha këto duhet planifikim, dituri dhe urtësi. E mira nuk vjen rastësisht. Mediat shoqërore udhëhiqen nga pikëpamje të tjera dhe prej tyre nuk mund të presim më shumë. Për më tepër që ato financohen nga burime të dyshimta dhe përmbushin planet e investitorit. Unë për të saten herë do ta them se fajin nuk duhet kërkuar te të tjerët, por më shumë në vetvete. Përkundër kushteve të disfavorshme të myslimanëve, megjithatë nga pushteti nuk kemi pasur ndonjë pengesë të drejtpërdrejtë në moszhvillimin tonë. Mirëpo, mungesa e planifikimit të mirëfilltë, mungesa e institucioneve të mirëfillta, mungesa e planeve dhe programeve gjithnjë në lëvizje dhe avancim, ka bërë që edicionet tona të jenë të amështa, bajate, pa shkencë dhe jokorresponduese me kërkesat e kohës. Ju lutem, merrni 10 teza magjistrature të fundit në trojet shqiptare dhe do të shohim çfarë janë përpjekur të punojnë teologët tanë. Hiç përjashtimet, këto hulumtime janë totalisht jashtë kohe dhe tërësisht të panevojshme; tituj pa përmbajtje. Pikërisht kjo ka ndikuar që në sipërfaqe të dalin nisma individuale, apo të grupimeve të vogla, të cilat sado të mira, nuk do të jenë të mjaftueshme për të plotësuar nevojat e kohës për besimtarët.
Gazeta Impakt: Edhe pse është tentuar të futet edukimi fetar në shkolla një gjë e tillë ende nuk është arritur, të drejtat e besimtarëve shkelen çdo ditë, motrat muslimane diskriminohen në punësim e shkollim vetëm pse mbajnë shami edhe përkundër këtyre fakteve institucionet tona fetare heshtin. Pse ndodh kjo dhe si e shihni ju sot gjendjen e xhematit dhe daljen nga kjo gjendje ?
Nexhat Ibrahimi: Ajka e intelektualizmit shqiptar në Kosovë është ateiste, laiciste, shekullariste. Feja ka rol tretësor, më tepër trajtohet si një e keqe e domosdoshme se sa si një faktor me rëndësi parësore. Edhe ata pak intelektualë e politikanë që kanë ndjenja fetare, janë pak dhe të pafuqishëm, shpeshherë inferior përballë të tjerëve. Ideologjitë e sipërme, në thelb ideologji dhe shoqëri pa Zot, kanë hartuar ligjet e veta dhe normalisht çdo gjë e mbajnë fort në duart e tyre. Pjesa fetare e popullsisë shpreh pakënaqësi për këtë gjendje për këto oferta të pushtetit në thelb pa Zot, por harron se vetë ky komunitet e ka votuar pikërisht këtë obcion. Pra, shamia dhe të gjitha format e tjera diskriminuese ndaj myslimanëve janë pasojë e një sistemi antifetar e sidomos antiislam, kurse shkaku është vota jonë, tatimi jonë, përkrahja jonë ndaj tyre. Ndryshimet duhet bërë në rrënjë e jo në degë ose gjethe lisash. Në tërë këtë një pjesë e fajit është edhe te institucioni i bashkësisë islame. Ajo, pos ndonjë deklarate verbale, ende nuk ka ofruar ndonjë platformë të mençur. Në këtë duhet shtuar edhe indiferencën e disa politikanëve dhe intelektualëve, të cilët nuk ngrenë zërin kundër veprimeve antifetare dhe antinjerëzore të pushtetit apo të organizatave të caktuara qeveritare apo joqeveritare.
Gazeta Impakt: Si do na e shpjegonit gjendjen e xhematit para dhe pas lufte në vendin tonë ?
Nexhat Ibrahimi: Gjendja e xhematit pas lufte është në kërkim të vetvetes. Për shkak të sterilitetit të organizatës fetare, filluan të marshojnë ide nga më të ndryshmet, nga e tërë bota myslimane. Disa nga qëllimet e mira, e disa nga qëllimet përfituese, hidhnin baltë në vlerat tradicionale islame. Ofroheshin vlera të tjera, të vetmet të drejta sipas tyre, kurse blasfemoheshin vlerat e deriatëhershme dhe punëtorët fetarë. Populli ishte në konfuzion, nuk dinte nga t’ia mbante, kurse organizata fetare heshti, nuk u prononcua për ose kundër, ose për bashkëpunim. Mendoj se gabimi kryesor ishte te institucioni, kurse masa edhe kur gaboi, kishte të drejtë. Shumë individë në këtë rrëmujë u pasuruan, kurse degradimi i vlerave mori hov. Hezitimi i ballafaqimit me problemet e kohës ka bërë që uniteti i besimtarëve të thyhet në shkallë të lartë. Por, mendoj se me kalimin e fazës fillestare, sërish do të fitojnë vlerat tradicionale, ato të shumicës, të cilat edhe e bartën barrën kryesore gjatë historisë shumë të vështirë në Ballkan dhe në tokat shqiptare.
Gazeta Impakt: Si e shihni gjendjen e ummetit islam në trojet etnike shqiptare ?
Nexhat Ibrahimi: Gjendja aktuale e ummetit islam në trojet etnike shqiptare nuk është e kënaqshme. Mendoj se masa e popullit është një hap para udhëheqësve të tyre fetarë. Ata më mirë e kanë ndier nevojën për ndryshime, për transformime, për përshtatje me rrethanat e reja politike, ekonomike e kulturore. Mendoj se ummeti në përgjithësi e ka ndier dhe kryer misionin e tij, edhe pse me shumë rrëshqitje ideore e praktike. Por, organizatat fetare islame nuk kanë qenë në hap me kohën. Ata më tepër u morëm me fasadën e problemit se sa me vetë esencën.
Gazeta Impakt : A mendoni se duhet të formohet Unioni i Bashkësive Islame Europiane apo një kryeqendër islame europiane ?
Nexhat Ibrahimi: Jam i prirë për integrime. Mendoj se urtësia e botës konsiston në harmoninë dhe jo në disharmoninë e diversiteteve. Atëherë kur bota myslimane u bashkua rreth maksimës La ilahe il-la’ll-Llah Muhammedun resul’ull’Llah, kufijtë e shtetit mysliman zgjeroheshin dita-ditës, kurse kontributi i tij ishte i jashtëzakonshëm. Kur filluam të ndahemi, të copëtohemi, ta akuzojmë njëri-tjetrin për herezi, filluan edhe rëniet dhe shkatërrimi ynë. Filloi periudha e braktisjes së ixhtihadit dhe e stagnimit.
Mendoj se edhe në këto dy-tri dekadat e fundit po udhëhiqemi me ide rigjide, të amështa dhe primitive. Të gjithë kemi dëshirë të shtiremi për mbretër, por harrojmë se nuk kemi kënd ta mbretërojmë. Shtiremi për komandantë, por nuk kemi kënd ta komandojmë. Shtiremi për profesorë, por nuk kemi nxënës.
Në rrafshin praktikë, një ndër goditjet më të rënda që pësuan muslimanët në dekadën e fundit të sh. XX ishte pikërisht copëtimi i Bashkësisë Islame të Jugosllavisë. Në vend që të zgjerohet përbërja me anëtarë të ri, sikur me Bashkësinë Islame të Shqipërisë, Greqisë, Bullgarisë, Rumanisë, ato evropiane etj., ne, për shkak të kapricieve tona, të interesave tona individuale, u ndamë dhe përfundimisht treguam se nuk jemi në nivel të përgjegjësive tona.
Është koha e fundit që krerët e bashkësive fetare myslimane të vendeve ballkanike e evropiane të hartojnë një platformë për bashkim. Deri sa se të gjithë bashkohen, edhe filatelistët, edhe peshkatarët, edhe fluturaxhinjtë, edhe qenaxhinjtë, edhe të majtët, edhe të djathtët, edhe ..., edhe...., ç’presim neve!? Është koha e fundit që bashkësitë fetare islame të islamizohen, të urtësohen, të dituroren dhe të bashkohen. Shembuj kemi mjaft. Çdo bashkim, qoftë lidhje e dobët, është më i mirë se gjendja e tanishme.
Gazeta Impakt: Kur mendoni se do përfundojë lufta kundër Islamit dhe muslimanëve ?
Nexhat Ibrahimi: Lufta kundër Islamit dhe muslimanëve nuk do të pushojë lehtë. Ajo herë-herë do të dobësohet apo do të gjallërohet, por assesi nuk do të pushojë. Ka shumë faktorë që e shkaktojnë luftën permanente mes myslimanëve dhe të tjerëve. Fajin nuk mund t’ia lëmë tërësisht “të tjerëve”, jomyslimanëve, siç është bërë shprehi, sepse me idetë dhe veprimet tona edhe ne i kemi kontribuar të keqes, por faji kryesor duhet t’i adresohet para së gjithash aleancës judeo-kristiane. Kjo aleancë, edhe pse më herët në armiqësi të rreptë mes veti, gjatë shekullit XX, në bashkëpunim të ngushtë, e lufton Islamin dhe botën myslimane. Për të pushuar ky ballafaqim tejet i vrazhdë, duhet të nisemi nga parimet e përgjithshme që të gjitha palët në këtë kulaç botëror duhet të jenë të barabartë. Nuk ekzistojnë popuj të zgjedhur dhe popuj skllav, por popuj fisnikë dhe të zellshëm, që për babë e nënë të gjithë e kanë Ademin dhe Havën. Të mirat materiale u përkasin të gjithëve dhe jo vetëm grupeve të ngushta shfrytëzuese dhe shpërndarja duhet të bëhet drejt. Islami dhe myslimanët duhet të respektohen si palë respektive; pa këtë parim nuk do të ketë paqe. Kjo nënkupton që Kisha Katolike, ajo Ortodokse e të tjera duhet të korrigjohen dhe Islamin ta pranojnë si fe të barabartë me të. Deri sa është ndryshe, deri sa e përçmojnë Islamin, Kur’anin dhe Muhammedin a.s., paqja do të jetë e rrejshme, kurse sloganet e demokracisë, të barabarësisë, të lirive dhe të drejtave njerëzore do të jenë vetëm sofizma boshe, vetëm edhe një mashtrim i ri. Duke e parë se në Perëndim ka zëra edhe të arsyeshëm, na mban shpresa se nuk është larg dita kur respekti i ndërsjellë, mirëkuptimi dhe altruizmi, e jo lufta, do të jenë vlera të përbashkëta, kurse lufta do t’ia lëshojë vendin paqes.
Gazeta Impakt: Për fund na shpalosni ndonjë risi apo ndonjë botim të ndonjë libri që pritët të shohim dritën e botimit për lexuesit e gazetës Impakt ?
Nexhat Ibrahimi: Meqë librin e kam detyrim fetar dhe intelektual, nevojë dhe pasion, kohën më të madhe ia kushtoj librit. Lexoj mjaft por edhe shkruaj brenda mundësive të mia intelektuale e kohore. Ka disa vepra autoriale e përkthime që janë në procesin e botimit. Dua ta theksoj sidomos botimin e veprave të zgjedhura autoriale në dhjetë vëllime që i boton Logos-A në Shkup, e që botohen me rastin e 50-të vjetorit të lindjes dhe 10-të vjetorit të daljes nga burgu. Në këtë përmbledhje shkrimesh, janë veprat e botuara deri tash, por edhe disa vepra që botohen për herë të parë: Kujtimet (autobiografi), Hyrje në shkencën e kelamit dhe disa të tjera. Ka edhe risi të tjera, që me kalimin e kohës do të bëhen të njohura dhe të kapshme për të interesuarit.
Gazeta Impakt: Ju falenderojmë nga zemra. Es-selamu alejkum we rahmetullah.
Nexhat Ibrahimi: Edhe unë ju falënderoj juve që e keni parë të arsyeshme ta bëjmë këtë intervistë dhe t’i ndajmë disa përshtypje e kujtime së bashku. Gjithë të mirat. Alejkum’us-selam!
P.S.:
Intervista është shkruar më 07.01.2010, dhe është botuar në Gazetën IMPAKT nr.6, fq. 18-19. Këtu botohet pa shkurtime dhe pa ndërhyrje.
Shfletuesi i Kur'anit
