Zeri Islam

Protestat e besimtarëve muslimanë variojnë që nga ato të muslimanëve shkodranë që kanë kundërshtuar planet e qeverisë së Tiranës për të impozuar idhullin katolik të Nënë Terezës dhe kthyer xhaminë Fatih në Kishë në qytetin e tyre, te ato të tiranasve që kanë kundërshtuar islamofobinë dhe arrogancën ortodokse të Ben Blushit dhe ish-presidentit Alfred Moisiu i cili i shpalli ata të krishterë. Protesta ka patur edhe në mesin e muslimanëve shkupjanë kundër qeverisë maqedone të cilës i kërkojnë rindërtimin e xhamisë së Burmalisë të cilën okupatorët e krishterë e shkatërruan në vitin 1925. Në të gjitha këto protesta pala e shtypur dhe e dhunuar janë muslimanët. Dhunuesit janë sa qeveritë laik-katolike të Tiranës dhe Prishtinës, aq edhe qeveria sllavo-ortodokse e Shkupit, të cilat të mbështetura sa nga Kisha Katolike Romane aq edhe nga shovinizmi ortodoks sllav vazhdojnë të provokojnë dhe poshtërojnë shqiptarët muslimanë. Nëse në Shkodër, klika e Jozefina Topallit dhe Vatikani është lëshuar në një orgji fetaro-politike që kërkon të katolicizojë qytetin, në Tiranë politikanët ortodoksë fyejnë muslimanët, në Shkup kërkohet që të ortodoksizohet edhe më tej vendi, ndërsa në Prishtinë, qeveria Thaçi ndërsa po katolicizon rrugët, shkollat dhe institucionet e Kosovës me idhuj priftërijshë dhe murgeshash katolike, kërkon që besimtarët muslimanë ti zhdukë si qënie civile nga e ardhmja e vendit duke ju mohuar të drejtën më elementare të ekzistencës qytetare që është shkollimi.

Edhe pse shqiptarët janë një popull dërrmueshëm musliman, qysh prej rënies së Kalifatit të Stambollit ata humbën rëndësinë e tyre si element shtetformues në Ballkan. Pasi u mundën në Luftën e Parë Ballkanike, ata u trajtuan siç u trajtuan edhe popujt e tjerë afrikanë dhe aziatikë që humbën luftën dhe u pushtuan nga njeriu i bardhë në Epokën e Kolonializmit. Ata u ndanë sikur zogjtë e korbit në katër shtete në Ballkan dhe Shqipërinë Londineze që Fuqitë e Mëdha të Evropës krijuan në 1913. Herojtë muslimanë që luftuan për të mbrojtur viset e tyre, që nga Esat Pashë Toptani, Gazi Osman Pasha, sulltan Abdylhamiti II e deri te sulltan Murati nëpër librat shkollorë që Perëndimi dizanjoi për shqiptarët, lexohen si tradhëtarë, pushtues e anadollakë dhe janë larguar nga memoria e tyre kolektive. Kaurët perëndimorë, tamam si Samiri në historinë Bibliko-Kuranore të Musait a.s., iu ndërtuan lopë të cilat ua shitën për shenjtorë kombëtare shqiptarëve të paditur. Lopët moderne të kombit shqiptar variojnë që nga e ashtuquajtura ‘Rilindje’ e cila në fakt ishte një luftë civile dhe diversion kristian i cili synonte të ndante muslimanët nga Kalifati i Stambollit, e deri te herojtë si Gjorgje Kastriota Skënderbeu apo heroina post-moderne e Kishës Katolike, Nënë Tereza. Shqiptarëve herojtë kombëtar iu imponohen nga jashtë. Në rast se ata refuzojnë, kaurët e Perëndimit përdorin shegertët e tyre vendas, siç po bëjnë sot në Prishtinë, Tiranë dhe Shkup me idhullin e Nënë Terezës. E në rast se këta dështojnë, iua imponojnë me luftanije dhe topa, siç bënë në vitin 1914.

Historia e shqiptarëve i ngjan shumë historisë së krijimit të shteteve të tjera koloniale nga njeriu i bardhë në Afrikë dhe Azi. Shqipëria Londineze qysh prej krijimit të saj jo vetëm se u bë një shtet kukull sipas modelit të Senegalit apo Indisë, por Fuqitë e Krishtera që e shpikën atë u kujdesën që siç konsulli britanik Harri Lamb këshillonte sekretarin e jashtëm britanik Eduard Grei në 1913, të sjellin në pushtet pakicat katolike dhe ortodokse dhe shkatërrojnë pushtetin e muslimanëve pasi vetëm në këtë mënyrë Shqipëria nuk do të bëhëj ndonjëherë shtet i fuqishëm i cili do të mund më pas të destabilizonte Greqinë dhe Serbinë. Pushtetin e Shqipërisë Londineze gjatë shekullit të XX e dominuan minoritetet ortodokse dhe katolike, emrat e të cilëve, që variojnë që nga Gjergj Fishta e deri të Fan Noli, muslimanëve shqiptarë ju mësohen si burra të mençur, patriotë dhe të shenjtë nëpër shkollat e Shqipërisë dhe Kosovës. Ka shqiptarë në Kosovë që kaq shumë i kanë besuar këtyre rrëfimesh saqë në mesin e tyre gjen njerëz me emra Migjen, Asdren, Fannol e Gjergj.

Fati i muslimanëve të Shqipërisë nuk ndryshon shume nga ai i atyre të Shqipërisë Lindore. Edhe këtu shqiptarët muslimanë janë lënë nën ‘mëshirën’ e të krishterëve serbë, grekë dhe malazezë, pasi siç tregohet në dokumentet diplomatike të Konferencës së Paqes së vitit 1919, ortodoksët ballkanikë kishin marrë mision nga Evropa që të ‘civilizonin’ muslimanët shqiptarë. Se cili do të ishte ‘civilizimi’ i të krishterëve në Ballkan është dëshmuar nga masakrat greke në Çamëri dhe ato sllave në ish-Jugosllavi përgjatë të gjithë shekullit të kaluar. Sapo u largua gjysmëhëna nga Ballkani dhe u zëvendësua më kryqin e krishtërimit trinitar greko-romak, kryqi ka thithur vetëm gjak çifut dhe musliman.

* * *

Edhe pse Fuqitë e Krishtera të Evropës e krijuan Shqipërinë si shtet në 1913, pas Luftës së Parë Botërore ato e harruan për një farë kohe projektin Londinez Shqiptar. Sipas Traktatit të Fshehtë të Londrës të vitit 1915 i cili u bë publik nga bolshevikët në 1917, dhe marrëveshjes Titoni-Venizelos të 1919, Shqipëria ishte vendosur të copëtohej ndërmjet Greqisë dhe Italisë. Edhe pse shqiptarët ishin palë fituese në Luftën e Parë Botërore me në krye president Esat Pashë Toptani, lobi vllaho-protestant i Federatës Vatra në Amerikë, protestoi fuqishëm pranë presidentit Uillson duke i kërkuar që Shqipëria të mos njihet si palë fituese në luftë dhe presidenti i saj legjitim, Esat Toptani të zhdukej, pasi vetëm në këtë mënyrë pakica e krishterë do të arrinte të ndërtonte një Shqipëri ku muslimanët do të konvertoheshin në fenë e Krishtit. Ndërsa vllehët e federatës Vatra në Amerikë lobonin Uashingtonin, Italia në anën e saj krijoi qeverinë kuislinge të Durrësit, të dominuar nga priftërij katolikë dhe agjentë të saj si Myfit Bej Libohova dhe Mustafa Kruja, ku synonte të krijonte modelin e saj të pushtetit për Shqipërinë e ardhshme. Kur Fuqitë e Mëdha të Evropës diskutonin në Paris të ardhmen e shqiptarëve muslimanë, disa nga planet që ata kishin paraparë për këta, ishin sa vrasja e tyre totale, dëbimi masiv drejt Turqisë dhe më në fund ndarja e tyre sa në Shqipërinë Londineze aq edhe në shtetet fqinje.

Si pasojë e dizenjove politike të kohës, dhe shpresave britanike që në Shqipëri mund të gjenin vajguri, në vitin 1920 anglo-amerikanët ndërruan mendje për të ardhmen e Shqipërisë dhe ranë dakort që të krijojnë një Shqipëri të pavarur e cila do të dominohej nga të krishterët dhe muslimanët laikë. Në këtë valle hynë edhe italianët të cilët pasi anglezët nuk ju lanë të hanin pulën, deshën të gëzohen me sorrën. Siç Mustafa Kruja, Sejfi Vllamasi dhe shumë dëshmimtarë të tjerë tregojnë, emisarët britanikë, amerikanë, italianë dhe francezë, nxitën klikën masonike të Eshref Frashërit nëpërmjet agjentit britanik Eden që në 1920 të themelojnë Kongresin e Lushnjes. Siç Mustafa Kruja tregon, rrënjët e Shqipërisë ateiste u mbollën në Lushnje, nga ku klika masone e Tiranës dhe vllehet-protestantë të Vatrës vendosën të eleminojnë Esat Pashën dhe sjellin në pushtet pakicat katolike dhe vllahe të Toskërisë. Menjëherë pas Kongresit të Lushnjes, masonët që morrën pushtetin në Shqipëri ndanë muslimanët nga institucioni i Kalifatit në vitin 1923, shkatërruan Kishën Ortodokse Osmane në 1922 dhe në vend të saj krijuan një palo-kishë autoqefale me disa sharlatanë dhe aventurierë si Theofan Mavrovati Noli. Kur Fan Noli shkonte nëpër Korçë dhe hiqej si peshkop, patriarkana e Kostandinopojës e denonconte si gënjeshtar dhe të mallkuar, ndërsa korçarët i hoqën mjekrën fallco që ky kishte vënë. Megjithatë, me forcën e armëve të cubave të Ahmet Zogut, grupi i vllehëve të Vatrës arriti ta shkatërrojë Kishën Ortodokse në Shqipëri. E njëjta gjë u bë edhe me Islamin.

Por në anën tjetër protestantët dhe katolikët të cilët mbështeteshin nga Perëndimi, do të lulëzonin pas themelimit të qeverive që dolën pas Kongresit të Lushnjes. Ata hapën me dhjetra institucione arsimore, shkencore dhe politike në të gjithë vendin dhe morrën pozita pushteti. Ndërsa muslimanët u prenë me dhunë nga lidhjet me botën e Islamit, katolikët dhe protestantët merrnin shuma masive nga Italia, Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe kishat katolike dhe protestante të Perëndimit. Rezultat i politikave perëndimorizuese apo oksidentalizuese që u luajtën në Shqipëri gjatë gjysëm së parë të shekullit të XX, sollën shkatërrimit e institucioneve islame dhe de-islamizimin e Shqipërisë, gjë që i hapi rrugë ardhjes së komunizmit. Siç Enver Hoxha tregon në librin e tij ‘Kujtime të Vegjëlisë’ në shkollat e regjimit të Zogut mësuesit zogistë dhe francezë mësonin rininë e kohës së Enver Hoxhë që të urrentë fenë, Zotin dhe shihte me përbuzje institucionet islame të Gjirokastrës. Nacionalizmi laik i Zogut ishte pak a shumë si naciolizmi i Hashim Thacit sot në Prishtinë i cili ju mësonte shqiptarëve që këta nuk janë muslimanë, por janë ilirë e pellazgë, bij të Dodonës e Tomorrit. Bashkëmoshatarët xhahilë të Enver Hoxhës që u trushpëlanë me urrejtje ndaj fesë në shkollat zogiste, kur u rritën, shkatërruan totalisht fenë e Shqipërisë. Por duke qenë se këta u ndërtuan si një gjeneratë bastarde, ata nuk harruan që të çojnë në litar edhe mësuesit e tyre, njerëz që nga Lef Nosi, Bahri Omari e deri të Anton Harapi. Në këtë mënyrë u vërtetua pak a shumë citati biblik që thotë se çfarë do të mbjellësh, edhe do të korrësh.

* * *

Por siç tregoj më sipër, ndërsa në Shqipërinë e mbretërisë zogiste, fashiste dhe naziste, infrastruktura e Islamit u dërrmua në të gjithë vendin, nëpërmjet mbylljes së medreseve, konfiskimit të vakëfeve, vrasjes së ulemave, shkatërrimit të sistemit të sheriatit etj, Kishat Katolike dhe Protestante lulëzuan. Kisha Katolike merte financime prej miliona liretash nga shteti italian, pasi siç ministri i jashtëm italian Sonino i rrëfente parlamentit italian, Kisha Katolike do të bëhej agjenti kryesor i kolonizimit shpirtëror dhe fizik të Shqipërisë nga italianët. Për këtë arsye, Italia, sponsorizoi urdhërat françeskane dhe jezuite dhe dhjetra shkolla e institucione në të gjithë vendin, të cilat përveçse i mësonin shqiptarëve italishten, i yshtnin ata që të braktisnin islamin të cilin e rrëfenin sikur ishte imponuar me dhunë nga pushtuesi turk, ndërsa në anën tjetër i yshtnin që të pranonin si fe të tyre, katoliçizmin roman i cili etiketohej si feja e të parëve. Veprimtaria prozelituese e Kishës Katolike nuk u ndal vetëm kundër muslimanëve. Ajo u drejtua në formë edhe më të egër kundër Komunitetit Ortodoks. Emisarët italianë paguanin shuma të majme priftërijtë ortodoksë të jugut të Shqipërisë që të braktisnin ortodoksinë dhe bëheshin uniatë të Romës. Ndërsa Islamin, Kisha Katolike e trajtonte si fe të anti-krishtit Muhamed, Ortodoksinë e cila në fakt është fe me e vjetër e krishterë, e trajtonte si heretike të cilën kërkonte ta zhdukte nga Shqipëria, ashtu sikur edhe Islamin. Peshkop Visarion Xhuvani ka protestuar në sa e sa raste pranë mbretit Zog që ti jepej fund prozelitizmit uniat në Shqipëri. Megjithatë, Zogu jo vetëm që nuk e mbështeste Xhuvanin, por pasi e përdori sa deshi, më në fund e largoi nga Kisha Ortodokse duke e zëvendësuar më priftërinjë grekomanë.

Paralelisht me katolikët, komuniteti tjetër që pa një rritje të madhe në Shqipëri gjatë fillimshekullit të XX ishin protestantët amerikanë. Këta jo vetëm që sponsorizuan një dyzinë aventurierësh vlleho-shqiptarë të Amerikës të cilët ndërsa hiqeshin si priftërinjë ortodoksë, ndanin me dhunë ortodoksët nga Kisha e Stambollit; por në anën tjetër me këtë minoritet hapën institucione, shkolla dhe akademi dhe prodhuan edhe tekstlibrat e parë të shkollave të Shqipërisë Zogiste, nëpërmjet të cilave synonin të trushpëlanin dhe deislamizonin shqiptarët. Motrat Qiriazi, Kristo Dako, Kostandin Çekrezi, Mihal Grameno, Dhimitër Berati, Pandeli Evangjeli, Fan Noli etj ishin disa nga ‘Rilindasit’ vlleho-protestantë të cilët pasi nxitën vrasjen e Esat Pashës në Paris, zbritën në Tiranë dhe morrën frenat e pushtetit intelektual dhe politik në Tiranën e Qeverive të pas-Lushnjes.

* * *

Pas Kongresit të Lushnjes, qeveritë që Perëndimi instaloi në Shqipëri, nisën një seri programesh të cilat ndërsa shiteshin si oksidentalizuese, në fakt ishin deislamizuese dhe deortodoksizuese. Pas vitit 1920, qeveria që doli nga Kongresi i Lushnjes u kujdes që jo vetëm të mbylli zyrat e kadilerëve, heqi çallmat e hoxhallarëve, dëbojë peshkopët ortodoksë, mbylli medresetë dhe shkollat e miletit ortodoks në vend, ndalojë me ligj gjuhën greke dhe osmane, por në të njëjtën kohë ajo ndaloi disa qindra shqiptarë të edukuar në Perandorinë Osmane që të ktheheshin në vend dhe zinin punë në administratë publike. Shqiptarët që kishin shërbyer në Perandorinë e Stambollit si gjeneralë e pashallarë, muhendise e xherrahë, hoxhallarë e ulema nuk guxonin të vinin në Shqipëri, pasi ose burgoseshin ose ktheheshin prapa në Turqi. Agjentët italianë, Stavro Vinjahu dhe Ali Këlcyra çirreshin si bushtra në Kuvendin e Tiranës dhe i kërkonin qeverisë që të ndalonte kthimin e Pashallarëve në Shqipëri. Në anën tjetër këta, sëbashku me Mehdi Frashërin, kërkonin që të ndanin Bektashizmin nga Islami me ligj. Qeveritë e pas-Lushnjes ndaluan me ligj disa qindra intelektualë muslimanë që të kthehen në Shqipëri apo punuar në zyrat publike të vendit me justifikim se nuk dinin të shkruanin gjuhën me gërma latine dhe ishin shkolluar në Stamboll. Qindra shqiptarë të shkolluar në Stamboll e gjetën veten e tyre të përjashtuar nga shteti i ri shqiptar i cili, vllehët protestantë që kishin mësuar nga misionarët amerikanë të shkruajnë me gërma latine dhe ata katolikë që ishin trajnuar nga austriakët, i solli në postet kryesore sunduese dhe arsimore të Shqipërisë së re. E njëjta gjë ndodh edhe sot në Tiranë. Shqiptarët që janë edukuar në botën arabe, i kanë diplomat e tyre të pavlefshme, ndërsa fondamentalistët katolikë si Melisa Doda, Ledi Shamku Shkreli apo Alfred Nikolla që edukohen në institucionet jezuite dhe të Opus Deit në Romë, bëhen deputetë dhe profesorë nëpër shkollat e Tiranës.

Ndërsa në Shqipërinë Londineze, muslimanët dhe ortodoksët rumë humbën pozitat pushtetare, në Jugosllavi dhe Greqi, autoritetet serbe dhe greke u kujdesën që muslimanët shqiptarë ti detyrojnë që ose të mësojnë serbisht edhe greqisht dhe asimilohen në serbë e grekë, ose siç Venizellosi i rrëfente këshilltarëve të tij, shqiptarët do ti linte pa shkolla dhe si pasojë do ti kthente në kafshë. Kafshë që do të sundoheshin nga grekët e shkolluar.

* * *

Edhe pse Fuqitë e Krishtera të Evropës kishin planifikuar që për punë pak dekadash elementin musliman shqiptar ta zhduknin fare nga Ballkani, shqiptarët nga rreth një milion që ishin në fillim të shekullit të XX-të në fund të tij u shtuan dhe u bënë rreth tetë milionë. Edhe pse të paditur, të varfër dhe të shtypur, ata e fituan luftën! Fitorja e tyre më e madhe erdhi në Kosovë, djepin e Islamizmit Ballkanik. Fitorja muslimane erdhi falë bombës atomike – që Shesheli quante – shtimin e madh demografik të muslimanëve. Muslimanët në Jugosllavi i mundën planet eksterminuese dhe kolonizuese të të krishterëve ortodoksë serbë, numerikisht. Ishin nënat kosovare me shami ato që shtuan muslimanët shqiptarë të Ballkanit. Nënat tona me ferexhe, ato që mësuan nëpër mejtepet e Kosovës suret e Kuranit dhe ruajtën nderin e tyre dhe nuk u kurvëronin si shkinat e Titos ishin ato që i bënë shqiptarët popullatën më të re dhe dinamike të të gjithë Evropës. Nënat kosovare nuk u bënë murgesha dhe nuk e abandonuan Kosovën, si Nënë Tereza e cila i shërbeu kryqëzatës anti-muslimane të Vatikanit në Indi duke konvertuar muslimanët dhe hindutë në katolikë. Nënat kosovare me shami mbollën në Kosovë një gjeneratë të re muslimanësh shqiptarë, nga e cila më pas lindi Ushtria Çlirimtare e Adem Jasharit.

Edhe pse injorantë dhe të paditur, shqiptarët u hapën nëpër të gjithë botën; punonin të shtypur dhe të pështyrë nga pasanikët e krishterë, ama në të njëjtën kohë dërgonin para pas në Kosovë ku ndihmonin nënat dhe baballarët e tyre në xhihadin e tyre demografik kundër ortodoksisë serbe. Në anën tjetër, bijtë e hoxhallarëve dhe hoxheshave kosovare blenin armë dhe përgatiteshin për ditën kur do të përballeshin me kaurët e Beogradit.

* * *

Por ndërsa në Kosovë dhe Maqedoni, serbët u kujdesën që ti lënë muslimanët e paditur, dhe në Greqi i vranë dhe i dëbuan çemërit, në Shqipërinë Londineze frankofoni Enver Hoxha ndaloi me ligj praktimin e besimit nga viti 1967 deri në 1991. Ndalimi i fesë në Shqipëri dhe laicizmi i egër i modelit francez, ishte arma më e egër që u përdor kundër muslimanëve në Ballkan. Kur në vitin 1991 në Shqipëri ra komunizmi, muslimanët e Shqipërisë nuk dinin seç do të thoshte të jesh musliman. Ata nuk dinin as selamu aleikum, dhe as pse mbiemrat e tyre ishin hoxha, mehmeti, dervishi, agolli, begolli, islami, kaba, meka etj etj. Ata nuk dinin pse ishin muslimanë. Disa mbanin mend që pleqtë e tyre këndonin kulejvallahun ama askush nuk i pati lejuar që të mësojnë seç do të thoshte kulejvallahu. Historiografia komuniste shqiptare e dizanjuar nga vllehët Stefanaq Pollo, Kristo Frashëri, Aleks Buda dhe Eqerem Çabeu i mësonte ata se ishin ilirë e në origjinë të krishterë por që u konvertuan me dhunë në Islam nga turqit. Askush nuk i tregonte atyre se ata ishin Evladi Fatihanët, bijtë e çlirimtarëve osmanë, që administruan Kalifatin Osman nga Jemeni e deri në Hungari. Muslimanët e Shqipërisë u bënë ilirë, sipas shembullit britanik të arianizmit në Indi. Në mënyrë që indianëve tia fshinin memorinë e tyre islamike mughale, britanikët shpikën mitin e arianizmit. Ata i mësonin indianëve nëpër shkolla se India 2000 vite më parë ishte pushtuar nga disa njerëz të bardhë që sollën qytetërimin, shkruan Vedat dhe i bënë indianët hindu. Me mitin e njeriut të bardhë arian, britanikët justifikonin pushtimin e tyre te indianët e zinjë, duke ju mësuar nëpër shkolla që pushtimi britanik ishte diçka normale. Në të njëjtën kohë ata kërkonin të ndanin indianët nga e kaluara e tyre Mughale dhe projektonin për ata një të shkuar hinduse. E njëjta strategji u punësua edhe me shqiptarët. Nga osmanë, ata mësoheshin nëpër shkolla se janë ilirë dhe pellazge. Nga Islamë, kërkohej të projektohej e kaluara pagane dhe katolike.

Miti i pushtimit turk dhe i ndërrimit të fesë me dhunë, ndërsa propagandohej në shkolla si e vërtetë absolute, është implemetuar me dhunë në gjendjet civile të Shqipërisë së regjimit komunist. Komunistët nuk i lejonin shqiptarët ti emëronin fëmijët e tyre Muhamed, Mehmet, Mustafa e Ahmet, Aisha, Emine e Fatime. Enver Hoxha dhe spindoktorët e tij që nga Aleks Buda e deri te Ismail Kadare shpiknin emra të cilët këta i emëronin si shqiptarë. Këto emra sot dikush i gjen edhe në internet, pasi shumica e popullit besojnë se janë emra ‘genuine’ shqiptar. Në shoqatën shqiptaro-kanadeze psh. lexuesi sheh sesi njerëzit që drejtojnë këtë shoqatë i mësojnë shqiptarëve ‘emra shqiptarë’: http://albcan.org/emratshqip.htm.

Ndërsa në dekadat e para të regjimit komunist, sistemi shpiku emra si Kastriot, Ilir, Dardan, Proletar, Bashkim, Bamir, Besnik, Moikom, Ermira, Lule, Shqipe, Burbuqe etj të krishterët mund të vinin emra Perikli, Piro, Kristaq, Andre, Stefan, Rrok, Preng, Gjon e Mark, Maria e Elizabeta pasi këta cilësoheshin si emra ‘shqiptarë.’ Rëndësi kishte që shqiptarët të mos merrnin emra muslimanë. Pas viteve 1970, shqiptarët e demuslimanizuar nisën ti emërojnë fëmijët e tyre sa me emra Edi, Ervin, Andi dhe Elton, Marsida, Enerida e Sonja aq edhe me emra që krijonin duke bashkuar rrokjet e emrave të tyre, si Enird e Eliton, e deri në emra pa kuptim që ata gërmonin nëpër romanet ‘progresive’ që regjimi përkthente nga frëngjishtja dhe gjuhët perëndimore. Rëndësi ka që të mos ishin emra Hashim e Rexhep, pasi këta propagandoheshin si emra turq e të vjetër që tregonin prapambetje dhe duheshin zëvendësuar.

Pas vitit 1991, këta nipa muslimanësh, gjyshërit e të cilëve i kishin patur emrat Mehmet, Ismet, Fuat, Halit, Behar, Bedri e Mustafa patën fatin që të mësojnë diçka rreth fesë së tyre dhe arsyes pse gjyshërit e tyre kishin emrat që kishin patur. Muslimanët kosovarë dhe shqiptarë panë që nga Turqia e deri në Indonezi muslimanë që kishin emra sikur gjyshërit e tyre; Fuat e Halil e Hamit por nuk ishin të prapambetur dhe injorantë, siç regjimi nacional-komunist i portretizonte ata në Shqipëri. Për më tepër zbarkimi i humanitarëve arabë që CIA solli në Shqipëri për të ndihmuar në zbutjen e varfërisë në vend iu tregoi shqiptarëve fenë që atyre jua kishin mohuar për gjysëm shekulli.

Por ndërsa arabët diskriminoheshin dhe më në fund pas vitit 1998 u dëbuan me dhunë nga Shqipëria nga po vetë amerikanët, vendi u përmbyt nga misionarët protestantë, katolikë, dëshmimtarë të jehovait, ortodoksë, bahai, Hari Krishna, mormonë e avdentistë që shkonin në çdo fshat e qytet të Shqipërisë dhe peshkonin shpirtrat e fëmijëve të muhamedanëve shqiptarë. Ndërsa arabët dhe muslimanët persekutoheshin sa nga SHIK-u aq edhe nga amerikanët, misionarët e krishterë perëndimorë vinin me mbështetje diplomatike dhe në disa raste edhe ushtarake nga ambasadat e tyre dhe me shuma miliona dollarëshe me të cilat blenin shpirtra njerëzish të pafatë. Në fushatën kristianizuese të këtyre njëzet viteve të fundit amerikanët, grekët dhe italianët janë dalluar më shumë. Grekët i kanë konvertuar shqiptarët me dhunë në Krishtërim. Konvertoheshin ata që kërkonin të merrnin një vizë pune në Greqi. Atyre ju kërkohej të ndërrojnë emrat nga Mehmet e Olsi për në Niko e Kosta dhe të vaftisen në ortodoksë. Italianët në anën tjetër ofronin të drejta studimi dhe ndihma nëpërmjet Karitasit dhe levave të Kishës Katolike, ndërsa amerikanët ofronin punë, para dhe shkollim në perëndimin e pasur. Konvertimi në katolik, ortodoks dhe protestant ka qenë dhe mbetet biznes sot e kësaj dite në Shqipëri. Konvertimi në Krishtërim ka qenë edhe krim. Me mijëra femra shqiptare kanë shitur nderin e tyre për të emigruar dhe punuar në perëndim, dhe një nga kushtet e ndershitjes që ato kanë patur ka qenë edhe pranimi i kryqit në qafë.

Ama renegatët muslimanë që janë bërë të krishterë janë shpërblyer për fendërrimin e tyre. Kush ka patur rastin të vizitojë ambasadën amerikane në Tiranë dhe njeh stafin e saj, do ta kuptoj që postet kyçe në këtë ambasadë dominohen nga renegatë muslimanë të konvertuar në protestantë. E njëjta gjë ndodh edhe me fondacionin Soros, dhe ‘shoqërinë civile’ që USAID-i ushqen me para në Tiranë. E njëjta gjë ndodh edhe me katolikët. Qysh kur ata i kanë ofruar një vend pune Tritan Shehut psh. në Universitetin Zoja e Këshillit të Mirë, Tritani shan Islamin dhe mbron katoliçizmin tamam si në vitin 1997 kur banorët e Lushnjes i mësonin himnin e prasit. E njëjta gjë ka ndodhur me ish-muslimanë të tjerë, që nga Ismail Kadare e deri të budallai Kastriot Myftaraj të cilët duan të konvertojnë me dhunë muslimanët në të krishterë. Kastriot Myftaraj shan Islamin dhe këdo që do të sulmojë Opus Dei në Tiranë, për një filaxh me kafe që Nard Ndoka i ofron atij përditë në kafen Opera te pallati i kulturës dhe internetin që ky merr free nga ata, sëbashku me bakshishet.

Në mënyrë që muslimanët e konvertuar të mos ktheheshin sërisht në islam, pothuajse në të gjitha Kishat që kanë zbarkuan në Shqipëri pas vitit 1991 gjëja e dytë që ato i mësonin muslimanëve të konvertuar në të krishterë, hari krishna apo bahai, ka qenë që muhamedanët janë të këqinjë dhe të mallkuar dhe Muhamedi është profet i rremë. Shkruesi i këtij shkrimi ka parë me sytë e tij sesi në vitin 1995, në Kishën Evangjeliste të Rrugës së Elbasanit, misionarët amerikanë mblidhin me dhjetra të rinjë shqiptarë me të cilët luteshin dhe ulërinin duke u lutur e thënë: o Zot shkatërroje Islamin, do djegim Kuranin, shkatërrojmë Muhametin. Edhe pse shumë muslimanë si puna ime janë trembur kur kanë parë akte të këtilla urrejtjenxitëse, policia dhe shteti shqiptar nuk merrte asnjë masë kundër misionarëve fundamentalistë, pasi regjimi Berisha por edhe ata pas tij, nuk guxonin që të rrekeshin dot me protestantët, katolikët apo ortodoksët pasi ambasadorët e tyre jo vetëm që patrullonin Shqipërinë si kauboj me kobure në brez, por mund të bënin që kryeministrin apo presidentin e radhës ta nxirrnin nga puna dhe ta bënin mësues shkolle të mesme, siç bënë fjala bie me enveristin Rexhep Mejdanin në vitet 1990.


* * *

Vitet 1990 qenë të mbara për muslimanët në Shqipëri. Nga viti 1990 deri në 1998 muslimanët shqiptarë arritën të rivendosin kontakte me botën e islamit sërisht, pas 76 vite izolimi. Pas Shqipërisë, kolapsi i perandorisë komuniste që do të prekte edhe Kosovën do të ndihmonte edhe muslimanët kosovarë që të njihen më nga afër me botën islame. Avancimi i planeve amerikane për shkatërrimin ish-Jugosllavisë dhe Perandorisë Ruse, çoi që në vitin 1999, perëndimi të kujtohet që në Kosovë kishte disa muslimanë që ishin “ethnic Albanians” dhe mbaheshin të kolonizuar nga pushteti i Serbisë. Këta muslimanë të cilët vetë perëndimi i dërgoi nën hyqmin e Serbisë në 1913 dhe 1944, falë konfliktit perëndimor me Rusinë, i çliroi nga pushteti i Serbisë pas luftës së NATO-s të vitit 1999. Pas 76 vitesh, shqiptarët muslimanë të Kosovës panë më në fund rikthimin e historisë. Bijtë e Isës, Mehmetit, Mustafasë, Rexhepit e Naimit që kishin jetuar për 76 vite të harruar nga Evropa e Krishterë, papritmas u bënë të rëndësishëm. Kosova u çlirua nga Serbia për tu pushtuar nga Aleanca Perëndimore e NATO-s.

Çlirimi i Kosovës ishte një fakt që duhej të bëhej nga Perëndimi, herët apo vonë. Serbët nuk ishin treguar aq të aftë sa grekët apo bullgarët që zhdukën dhe dëbuan popullatat e tyre muslimane me shumicë. Të dhënë pas qejfeve ata humbën shpirtin e tyre tradicional kryqëzator dhe u perëndimorizuan dhe shekullarizuan në masë, ndërsa shqiptarët me traditat e tyre muslimane të familjeve të mëdha, me injorancën në të cilën i la regjimi, arritën që të shtohen e shtohen e shtohen dhe prodhojnë vetëm rini e cila donte të luftonte dhe ndahej nga Serbia. Lufta që u bë në Bosnje në vitet 1990 i zgjoi kosovarët dhe i bëri që të ziejnë nga inati dhe padurimi që edhe ata ti bashkoheshin luftës për shkatërrimin e Jugosllavisë. Por zagari i Vatikanit, Ibrahim Rugova, të cilin Kisha Katolike e kishte ndihmuar të vijë në krye të Lidhjes Demokratike të Kosovës, arriti që të sabotojë luftën kosovare për çlirim për vite me radhë. Rugova ushqente inteligjencën enveriste të Kosovës me përrallën e madhe katolike, sipas së cilës, kosovarët duhet ti tregonin perëndimit që nuk janë muslimanë, por janë katolikë, dhe vetëm në këtë mënyrë Perëndimi do të vinte në ndihmë. Por përralla me Papë dhe me Shën Palë nuk është vërtetuar deri më sot. Vatikani e ka treguar fytyrën e tij me Kosovën. Pastori Tedesk, Papë Ratcingeri deri sot e kësaj dite refuzon ta njohi Kosovën e pavarur, pasi për Papën Kosova duhet kryqëzuar nga saducejtë dhe farisejtë serbë dhe të mos lejohet e lirë derisa të largohet nga Islami. Këtë gjë e pohoi edhe Dom Anton Kqira dhe e pohojnë shumë fanatikë katolikë shqipfolës nëpër sajte të ndryshme të internetit apo edhe mercenari i tyre Kastriot Myftaraj. Ata i shohin serbët si vëllezër kundër muslimanëve shqiptarë. Menjëherë pas largimit të Serbisë nga Kosova, gjëja e parë që Kisha Katolike dhe zarbot e saj kanë bërë në Kosovë por edhe Shqipëri ka qënë nxitja e mercenarëve të saj në të gjithë vendin që ti apelojnë muslimanëve të largohen nga Islami.

Megjithatë, katundaria e Kosovës dhe malësorët e Drenicës me në krye Adem Jasharin sabotuan planet e Rugovës për bindje ndaj Serbisë, nisën luftën çlirimtare dhe themeluan Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës. Vatikani u bë si shejtan nga inati kur muslimanët kosovarë nisën luftën e tyre për liri. Fakti që herojtë e parë të Kosovës ishin muslimanë e ka bërë atë që të hakmerret sot në Kosovë duke nxitur organizmat moderne kosovare që ta lënë në harresë Adem Jasharin dhe në vend të tij, po i imponojnë Kosovës si heroinë Nënë Terezën e Kalkutës. Kjo është hakmarrje pas vdekjes që Vatikani i bën kujtimit të herojve muslimanë të Kosovës.

Megjithatë, Vatikani nuk mund të bëj dot shumë sot në Kosovë. Kosova ka fituar statutin e një protektorati anglo-amerikan tashmë. Perëndimi i cili në këto 20 vitet e fundit ka nxitur një seri konfliktesh kundër Perandorisë Ruse që nga Moska e Kazani e deri në Tbilisi, e përdori konfliktin serbo-shqiptar për qëllimet e tija. Duke përdorur si justifikim masakrat serbe, NATO hyri ushtarakisht në Kosovë dhe pasi dëboi ushtrinë Jugosllave e ktheu Kosovën në një protektorat të saj. Kuptohet që përpara se të ndërhynte në Kosovë, Perëndimi u kujdes që të dizanjonte të ardhmen e pasluftës në Kosovë. Për këtë CIA rekrutoi një numër gangsterësh dhe xhahilash kosovarë nëpër bordellot e Gjermanisë dhe Hollandës të cilët i çoi në Shqipëri dhe i mbante në hotel Rogner, gjatë kohës që populli kosovar ndeshej me serbët.

Personi që amerikanët projektuan si Hamit Karzain e tyre në Kosovën e të ardhmes ishte Hashim Thaçi, një katundar nga Skënderaj, të cilin në kohën kur kosovarët luftonin për liri, Madam Madalenë Allbrighti e puthte dhe përqafonte nëpër hotelet e Tiranës. Hashimin CIA e përdori që të sigurohet që në Kosovë nuk do të vinin muxhahidinë islamikë, pasi nëse do të vinin këta, ata mund të mbushnin vakumin e pushtetit, gjë që do të çonte amerikanët në një luftë të drejtëpërdrejtë me shqiptarët muslimanë. Amerikanët nuk e donin Kosovën të lirë për muslimanët kosovarë, por për veten e tyre.

Hashimi e bëri luftën e tij si duhet. Tamam si Enver Hoxha, i cili ndërsa shqiptarët luftonin nazizmin, kujdesej të vriste shokët e tij, edhe SHIK-u i Hashimit mbyste oponentët e rrezikshëm që nuk i bindeshin planit që i ishte shkruar nga kancelaritë perëndimore. Hashimi dhe cubat e tij arritën të kenë sukses. Disa dhjetra luftëtarë kosovarë janë vrarë nga SHIK-u i Hashim Thaçit, dhe gangsteri i rrugëve të Hollandës sot është bërë mbret i Kosovës së Re. Hashimi dhe shokët e tij që sundojnë sot në Kosovë, janë njerëz me dosje dhe të kaluar kriminale. Dosjet e tyre ruhen në Uashington. Kuptohet që për sa kohë që ata i thonë amin kaurëve të Amerikës, askush nuk do të kujtohet që të hapë dosjet e krimeve dhe grabitjeve që hajnat e Hashim Thaçit kanë bërë në Kosovë. Strategjia e amerikanëve në Kosovë është e njëjtë me atë në Afganistan. Gjeneral Dostumi apo edhe vëllezërit e Hamit Karzait mund të vrasin sa njerëz të duan dhe shesin sa drogë të duan në Afganistan. Askush nuk i rrëzon nga pushteti për sa kohë ata i thonë lepe e peqe Uashingtonit. Edhe në Pakistan, amerikanët kanë sjellë në pushtet Mister 10 Percent-in apo Ali Zardarin. Aliu ka të dokumentuara disa dhjetra raste vrasjesh dhe grabitjesh sa në gjykatat e Pakistanit, Francës dhe Evropës. Por normal, që askush nuk guxon ta zhysë në burg Ali Zardarin për sa kohë që ai e ka kthyer Pakistanin në një koloni amerikane. Amerikanët, dosjen e Hashim Thaçit e kanë në një vend me atë të gjeneral Dostumit, Zardarit, Karzait, Mubarakut, Sakashvillit, Edi Ramës dhe Fatos Nanos. Për sa kohë që cubat e vegjël nuk prekin interesat e Perandorisë së Madhe, Perandoria është aq e mëshirshme sa që të bëj një sy qorr dhe të mos hapë dosje të cilat mund të rrëzojnë nga pushteti gladiatorët e saj. Dosjet duhen. Ato janë të rëndësishme. Por ato nuk hapen për sa kohë që Hashimët, Hamitët, Hysnijtë e Alijtë e botës muslimane i thonë lepe-peqe Kaurit të Madh.

* * *

Paralelisht me krijimin e shtetit të ri kosovar, amerikanët janë kujdesur që në Kosovë të mos ketë rizgjim të Islamit. Sot në Kosovë gëlojnë disa qindra agjentura vendesh të krishtera, por edhe regjimesh kukulla muslimane të cilat monitorojnë, hetojnë dhe persekutojnë muslimanët kosovarë. Të gjithë ne jemi dëshmimtarë sesi në Kosovë hoxhallarët arrestohen përditë. Muslimanët e shoqatës Sinqeriteti në Prizren u arrestuan përpara disa javësh vetëm pse një renegat i krishterë nga Prizreni ishte ankuar se muslimanët nuk e kishin lejuar të shpërndajë bibla në lagjen e tyre. Në Mitrovicë ndodhi e njëjta gjë, ku një tjetër besimtar musliman u arrestua sikur të ishte kriminel. Obsesioni i amerikanëve me persekutimin e muslimanëve shihet edhe në Tiranë ku prej qysh dhjetë muajsh qëndron në burg hoxhë Artan Kristo. Hoxhë Kriston e arrestoi SHIK-u i Tiranës në bashkëpunim me amerikanët. Akuzat ndaj tij janë fiktive. Arsyeja e vetme pse SHIK-u arrestoi Kriston ishte pse ky nuk pranoi si disa hoxhallarë të tjerë në Shqipëri dhe Kosovë dhe Maqedoni që të bashkëpunojë më organet e spiunazhit dhe spiunojë shokët e tij. Pas 11 shtatorit SHIK-u i Shqipërisë dhe Kosovës dhe spiunazhi maqedon kanë arritur të rekrutojnë një numër munafikësh dhe hoxhallarësh si në Shqipëri ashtu edhe në Kosovë dhe Maqedoni të cilët i përdorin për agjentë të tyre brenda xhamive shqiptare dhe në botën Islame. Personat që i rezistojnë rekrutimit persekutohen siç po ndodh me hoxhë Artan Kriston. Që ta fusnin në burg, SHIK-u i dërgonte Artan Kristos në xhaminë e tij tre mjekërrosha të cilët e provokonin hoxhën e shkretë me pyetje mbi xhihadin, ndërsa e inçizonin fshehtas. Mbi bazën e këtyre provokimesh Artan Kristo sot qëndron në burg. Ama Artan Kristo nuk ka thënë asgjë të kundraligjshme. Ai ka thënë vetëm se muslimanët e kanë obligim xhihadin. Por në një kohë që Artan Kristo dhe hoxhallarët shqiptarë zhyten në burg vetëm se ata thonë që ka xhihad, muxhahidinët katolikë që bëjnë thirrje për vrasje dhe therrje të muslimanëve shqiptarë, që nga Dom Anton Kqira e deri te Kastriot Myftaraj nuk i fut njeri në burg. Ata kanë liri dhe të drejtën e fjalës që të nxisin për luftë dhe për dhunë kundër muslimanëve. Perandoria Amerikane është antimuslimane dhe këtë nuk e fsheh.

Kundër muslimanëve ajo është lëshuar jo vetëm në botën islame, por edhe në Kosovë. Ish-ambasadorja amerikane në Prishtinë, Tina Kaidanova i ishte lëshuar si shtrigë nga pas hoxhë Shefqet Krasniqit me muaj të tërë në Prishtinë. Hoxhë Krasniqin e ndjekin e inçizojnë dhe e kërcënojnë vazhdimisht pasi ai i shqetëson kaurët e Amerikës, me suksesin predikues që ka mbi rininë e Kosovës. Hoxhë Shefqet Krasniqi është kthyer tashmë në një Pop Star të Kosovës së Re, dhe kaurët me në krye renegatët e tyre shqipfolës si Dom Shan Zefi dhe Fehmi Çakallin mezi mbajnë mllefin që kanë nga dështimi i tyre për të përhapur lajmin e rremë të Krishtërimit përballë Teuhidit triumfues të Muhamedit a.s.

* * *

Pjesë e politikave që Perëndimi po ndjek sot në Kosovë për deislamizimin e saj është edhe dizanjimi i Kosovës si republikë laike. Ndërsa nëpër botën muslimane, Hillari Klinton dhe president Obama dhe përpara tyre Bush II, i shisnin mend Botës Muslimane duke e gënjyer dhe thënë se në Kosovë këta kishin ndihmuar dhe po ndihmojnë muslimanët kosovarë, Kushtetuta dhe set-up-i i pushteteve të Kosovës së re tregon që në Kosovë, Perëndimi po kujdeset që kujtdo ti japë të drejta por vetëm muslimanëve jo. Arrestimi, persekutimi, përgjimi dhe arrestimi i besimtarëve dhe hoxhallarëve muslimanë në Kosovë, burgosja e muslimanëve shqiptarë vetëm për një llaf goje në Prizren dhe Tiranë, ndërtimi i idhujve të Nënë Terezës, Papëve dhe priftërijve antisemitë nëpër Shqipëri dhe Kosovë, ndërtimi i Katedrales Nënë Tereza në Prishtinë, heqja e mësim besimit nga shkollat e Kosovës së re dhe persekutimi në masë që i bëhet grave me shami duke i dëbuar nga shkollat dhe institucionet publike, tregon që Perëndimi dhe palikarët që ai ka sjellë në pushtet sot në Kosovë po punon intensivisht për zhdukjen e Islamit.

Ndërsa institucionet publike të Kosovës deklarohen laike për të luftuar Islamin, kur vjen puna te serbët ortodoksë dhe katolikët laiciteti nuk është valid. Serbët në Kosovë mësojnë mësim besim, shteti i Kosovës ruan Kishat e tyre, ndërsa katolikët marrin toka falas nga qeveria e Kosovës, po ndërtojnë një mega-katedrale në mes të Prishtinës dhe misionarja katolike Nënë Terezë po pushton sheshet e Kosovës. Qeveria e Kosovës ka shpallur ditë feste kombëtare për nder të saj, ndërsa në Tiranë qeveria Berisha e ka shpallur këtë vit vitin e Nenë Terezës, si njëherë e një mot shpallte vitin e Stalinit dhe ditën e Enverit.

Kosovarët dhe shqiptarët e Shqipërisë po ndërgjegjësohen përditë e më shumë që si Shqipërinë si Kosovën, Perëndimi nuk po jua lë atyre që ta gëzojnë por po i ndërton si shtete rikonkuistadore të cilat synojnë zhdukjen e Islamit. Nëpër librat shkollorë të Letërsisë dhe Historisë në Kosovë, kosovarët mësojnë se herojtë e tyre janë Skënderbeu, Nënë Tereza, Pjetër Bogdani, Gjergj Fishta, dhe heronjë të tjerë katolikë të cilët kanë qenë anti-muslimanë. Në një emision të transmetuar nga TV Klan i Kosovës, mbi historinë shqiptaro-osmane në Ballkan, ish-sekretari i Nexhmie Hoxhës, Shaban Sinani deklaroi se ndërsa Qyprillijtë që ishin kryeministra të Perandorisë Osmane – nuk janë shqiptarë, Pjetër Bogdani i cili luftoi përkrah serbëve në vrasjen e muslimanëve në Kosovë cilësohet si shqiptar.

Dyfytyrësia e regjimit të Tiranës dhe Prishtinës në lidhje me Islamin po shkakton reaksione të muslimanëve sot nga Shkodra e deri në Mitrovicë. Protesta e datës 18 Qershor 2010 në Prishtinë, ku disa mijëra të rinjë kosovarë protestuan përpara ministrisë së Arsimit të Kosovës me deklaratat e tyre La ilaha il Allah – nuk ka zot përveç Allahut dhe Allahu Ekber – Allahu është i Madhëruar, tregojnë tensionin që po zhvillohet në shoqërinë shqiptare sot në Ballkan. Në njërën anë strukturat e pushtetit në Tiranë dhe Prishtinë po pushtohen nga Opus Dei dhe Lobi Katolik dhe fondamentalistë laikë si ministri Enver Hoxha, të cilët siç një bandierë e protestuesëve kosovarë thoshte “po e përdorin shtetin kundër muslimanëve”, ndërsa në anën tjetër nëpër qytetet ku banojnë muslimanët shqiptarë në Ballkan po ka një revoltë kundër aparteidit anti-musliman që qeveritë e Tiranës dhe Prishtinës po implementojnë.

Protesta e datës 18 qershor 2010 ishte protesta më e madhe që ka parë Kosova e pasluftës. Ata që protestonin ishin të rinjë dhe të reja, bijtë e luftës së Kosovës, muslimanë bjondë, autoktonë në Kosovë që nga beteja e sultan Muratit kundër Car Llazarit. Sikur cubat e qeverisë Thaçi të mos mbroheshin për krimet që ata po bëjnë kundër muslimanëve nga KFOR-i, rinia e datës 18 qershor mund ta kishte detyruar Hashim Thaçin, Enver Hoxhën dhe kompani që të shkonim me pushime në RS dhe Kosovën nga një Republikë Frankofone-Laike ta shpallnin Republikë Islamike.

Pas protestës së datës 18 qershor, protestuesit kosovarë kishin planifikuar që në datë 2 korrik të organizojnë protestën e radhës kundër juntës së cubave të qeverisë Thaçi dhe kërkojnë që Kosova të bëhët demokraci e njëmendtë, sikur Amerika dhe jo diktaturë frankofone sikur Franca dhe Tunizia. Në protestën e datës 2 korrik, protestuesit kosovarë kishin vendosur që ti apelojnë publikisht presidentit Obama, Perëndimit, Xhorxh Sorosit dhe kompani që Kosovën ta bëjnë shtet përnjëmend demokratik dhe jo diktaturë anti-muslimane siç ajo është tani. Në rast të kundërt ata do i apelonin Perëndimit që të hapi dyert e ambasadave të tij dhe pranojë refugjatë fetarë nga Kosova, të cilët po shtypen nga junta e Hashim Thaçit dhe kompani. Padronët kolonialë që administrojnë sot Kosovën u trembën nga protesta e muslimanërisë. Hoxhallarët që organizuan këtë protestë janë kërcënuar personalisht nga KFOR-i dhe SHIK-u i Hashim Thaçit që të mos organizojnë protestë në datën 2 korrik. Në anën tjetër shërbimi sekret saudit vuri në punë agjentët e tij të cilët dolën me fetva të tipit protesta është haram, është bidat etj për të sabotuar këtë protestë.

Edhe pse protesta e datës 2 korrik është anulluar dhe KFOR-i dhe SHIK-u i Hashim Thaçit duke përdorur metoda jo-demokratike arriti të shtypë një protestë qytetare kundër asaj që po ndodh sot në Kosovë, protesta e datës 18 qershor i tregoi sundimtarëve të Prishtinës së persekutimi i tyre kundër muslimanëve po krijon një boomerang i cili herët apo vonë do të shpërthejë. Pas vitesh terrori dhe dhune nga regjimi titist, Kosova e re dhe rinia e saj janë zgjuar. Ata e kanë kuptuar që Kosova që Perëndimi po i ndërton atyre sot nuk është Kosova për të cilën gjyshërit e tyre luftuan dhe shkuan shehid për 100 vite me radhë. Nëpër faqet e internetit të rinjtë kosovarë protestën e tyre të datës 18 qershor e krahasonin me luftën e gjyshërve të tyre kundër serbëve 100 vjet më parë. Shehadetet që tronditën Prishtinën në datë 18 qershor i krahasonin me këngën popullore: Haj medet për Lug t`Baranit

Haj medet për Lug t`Baranit
N`kamë u çue Savë Llazari
Don shqiptarët me i shkombtarizue.
Për pa u gri, për pa u coptue.
Shqiptarë jemi, s`kemi fenë me e ndrrue.
Haj medet, shpatën n`qafë ja ka nue
Deri në tokë gjaku i ka shkue
Mos u çartë Hazir, fenë duhet me e ndrrue!
Hazir Alia trim koka qillue
Përpjet gishtin e ka que
Du me u gri e me u coptue
Tybe n`Zotin fenë s`muj me e nrrue
Na shqiptar jemi qillue
Vorret e t`parëve smumë m`i turpnue
Krisi pushka e dajaku,
Rrugët e shehrit i mbuloj gjaku
Sali Bajraktari u bërtet
Ou, bini vllazen n`shahadet
Edhe një gisht cone përpjetë
Në çdo fshat burrat janë besatue
Me u gri e me u copëtue.
E kurrë fenë mos më ndërrue

Tamam si Hazir Alia i këngës popullore rinia kosovare po zgjohet dhe po proteston dhe nuk po lejon regjimin Thaçi që të katoliçizojë Kosovën dhe ti preki nderin femrave besimtare me shami. Protesta e datës 18 qershor ishte vetëm protesta e parë e Hizir Alijve kosovarë. Nëse qeveria Thaçi dhe BIK nuk e zgjedhin me ligj çështjen e shamisë deri në fund të verës, vjeshta do të shohi protesta të reja në Prishtinë. Besimtarët muslimanë kosovarë do të sfidojnë sistemin laik të Enver Hoxhës dhe Hashim Thaçit, me opsionin e tyre Islamik.

Kosovarët po zgjohen!

Me protestën e datës 18 qershor Hizir Alijtë kosovarë i treguan amerikanëve, Vatikanit dhe Perëndimit se ata janë shoqëria e vërtetë civile e Kosovës që di dhe do të vendosi për fatet e saja në Kosovë. Këta janë shoqëria civile e Kosovës dhe jo mercenarët që mban Sorosi, Vatikani dhe USAID-i me para në Kosovë. Protesta e 18 qershorit është një kthesë historike në historinë e Kosovës. Kjo datë do të rrezatojë idealet e saj në të gjithë Ballkanin ku ka shqiptarë muslimanë. Ideali i protestës së rinisë kosovare këtë ver’ ishte: Allahu Ekber. Dhe Allahu do të jetë mesiguri në anën e të shtypurve.