HARUN YAHYA

WELCOME TO THE WORLD OF THE ANTS!

On his way to school every day, Omar walks over to the garden of the house across the street and waits there for a while. A very special friend of his lives in this garden. No one knows this friend, but Omar loves him a lot. Omar never forgets to visit his friend, and enjoys their friendship a lot. After all, he has a friend who is more intelligent than anyone else. Despite being very small in size, his friend can do many important things. He is also very hard-working. He does all of his jobs very well and at the proper time, just as if he was a soldier in an army. Although he does not go to school like Omar, he successfully carries out the many tasks which he needs to do in his life.

You are wondering who this little friend is, aren’t you?

Omar’s secret friend is a little ant, who can do many wonderful things.

You may never have heard how skilful and intelligent ants are. Some of you may even think of them as simple insects that wander around all day without doing anything. But those of you who think like that are mistaken, because ants, just like many other living things, also have a life of their own.

Omar has the chance to learn about the details of this life from his friend. This is one of the reasons why he never fails to visit his friend and enjoys his chats with him so much.

Omar is very amazed by the things he learns from his friend about the world of the ants. He wants to share everything he learns about his little friend’s talents, intelligence and all his other superior traits with other people.

What, then, makes Omar so excited? Why is he so fascinated by the world of ants? You must be wondering why. So just continue reading...

Ants have more of their own kind in this world than most other living creatures. For every 700 million ants that come into this world, there are only 40 new-born human beings. In other words, the number of ants in the world is way above the number of human beings.

Ant families are also very big. For instance, you probably have a family of 4-5 people. In an ant family, however, there are sometimes millions of ants. Now think for a minute: if you had millions of brothers and sisters, would you be able to live in a single house? Surely not!

The astonishing features of ants do not end here. Despite the fact that millions of them live together, they have no problems with each other, no mix-ups and no disorder. They live an extremely well planned life with everyone obeying the rules.

Some ant families do tailoring, others grow their own food like farmers, and yet others run small farms where they raise some smaller animals. In the same way as human beings breed cows and use their milk, ants breed small plant lice (aphids) and use their milk.

Now let’s see what Omar has to say about the world of ants:

Omar: I first noticed him when I saw his tiny head emerging from the earth. His head attracted my attention, as it was a bit bigger than his body. I wondered why his head was like that and started to watch this tiny friend of mine. The big head on his little body was helping him serve as a guard at the entrance of the nest. Do you want to know ‘how?’ He was checking whether the ants that attempted to enter the nest belonged to his own family or not, and did not let them in if they were strangers.

Soon after seeing him, I met him and asked him to tell me what was happening inside. My little friend understood my curiosity, and started to tell me about it. What I was wondering most was how the ants with big heads recognised their nest-mates and let them in.

The Ant: Omar, let me first tell you that we call our families a ‘colony.’ In other words, we live in communities called colonies. An ant can easily tell whether another ant belongs to its own colony or not. He does it by touching the other ant’s body with his antenna, (thin little rods coming out of the top of his head) which helps him to distinguish strangers, thanks to the ‘colony scent’ they have. If the ant is a stranger, then we cannot let him into our home. Moreover, we may even have to use force to send him away.

Omar was surprised to hear about their perfect security system and wondered how strangers that tried to enter the nest dared to do so. When he shared this thought with his friend, he smiled at him and said that there were many other things that would surprise him.

The Ant then said: "Let me tell now you about the inside of our nest, which you were eager to know about. Our colonies consist of the queen ant, male ants, soldiers, and worker ants.

The queen and male ants keep our species going. The queen is larger than all of us. The duty of the males is to make the queen give birth to new ants. Soldiers are responsible for protecting our colony, hunting, and finding new places for nests. The last group consists of the worker ants. Worker ants are all sterile female ants. That is, they cannot give birth to new ants. They take care of the queen and her babies, and clean and feed them. In addition, they also have to do all the other jobs in the colony. They build new corridors in the nest, search for food and clean the nest up. The worker and soldier ants also divide into smaller groups among themselves. Some of these are breeders, builders, and food-hunters. Each group has a different job. While one group fights off enemies or hunts, another group builds the nest, and yet another takes care of the cleaning and repairs of the nest."

As Omar’s little friend explained all that, he listened to him with wonder, and then asked him: "Do you never get bored, waiting at the entrance of the nest all the time? What is your duty in the nest?"

The Ant replied: "I am also a worker, and my duty is to serve here as a doorman. As you see, my head is big enough to cover the entrance hole of the nest. I am pleased that I have this ability, and I carry out my duty with great pleasure. I never get bored; on the contrary, I am very glad that I protect friends from threats."

Omar couldn’t help but be amazed at his answer. Ants were working all the time to help others, with no thought for themselves and without any problems—something even people cannot manage most of the time.

From what his little friend told him, he could easily understand that the work of the nest was perfectly divided up between the ants. It was obvious that the life of ants was very well-ordered and all the ants had to be quite unselfish. Then he wondered whether they had any fights amongst themselves because some of them claimed that they were better or stronger than others. His friend said that nothing like that ever happened and added:

"We are a big family, Omar. There is no jealousy, competition or ambition among us. We always help each other and do our best to serve the colony. Everything in the colony is based on sacrifice. Each ant thinks of the good of his friends first, and only then of himself. Let me give you an example. When there is a shortage of food in the colony, the worker ants immediately change into ‘feeder’ ants, and start feeding others with the food in their reserve stomachs. When there is enough food in the colony, they again become worker ants.

I used to hear people saying that there is competition among living things in nature. Never believe what they say. We know very well that we have to cooperate to be successful."

Omar said that what he had told him about himself and his colony was a very good example of this. He was very glad to know that God had created him so unselfish, helpful and so fond of his friends. After what he told him, he decided to be at least as thoughtful of others as ants were, and be a good person whom God loves.

It had got quite late and he had to get to school. He told his friend that he had to go, but would certainly come to see him the next day.

The next day Omar went back to the same place and waited for his little friend. After a few minutes, he appeared. He told him that he had waited impatiently all night to see him again. Then he reminded him of his promise to tell him about the inside of the nest. So the ant started to tell him about his home:

Although we are tiny animals, our nest is amazingly big, just like the headquarters of a big army. If you are a stranger, you can never get in. Because, as you already know, there are guards like me at the doors.

Inside, there is extremely orderly, non-stop activity. Thousands, even millions, of soldier and worker ants carry out their jobs in an organized way. Our buildings are very suitable for indoor work. There are special departments for each job, and these departments are designed in such a way that both the soldier ants and the worker ants like me can work in the easiest manner.

Besides, we consider all our needs while putting up our buildings. For instance, our building has floors underground which only let a limited amount of sunlight in. But there are also some departments where the sun’s energy is needed. We build these departments on the top floors, which receive sunlight at the widest possible angle. And then again, there are departments that have to stay in constant touch with each other. We build these close to one another, so that the ants can easily reach each other. Our storehouse, where the surplus materials are kept, is built as a separate department at one side of the building. The larders where we store our provisions are in places which are easy to reach. In addition to these, there is also a big hall right at the centre of the building where we gather on certain occasions."

When Omar heard all that, he asked his little friend: "Do you really do all these things? I did not know that ants could work like skilful engineers and architects. If people are to build such perfect buildings, they have to spend many years at school and work very hard. Do you also receive such training?" In reply, the ant went on telling him more mind-boggling things about his friends:

"No, Omar. All of us have these skills within us. These are never taught to us, but we know exactly what to do, and when. And that is not all. What I am going to tell you next will surprise you even more.

As I told you before, our building is very big compared to our size. In spite of this, however, it is heated evenly. In our nests, there is a very advanced central heating system. This way, the temperature stays constant all day long. To guarantee this, we cover the outside surface of our building with various materials that do not let the heat in. In this way, we prevent cold air getting in during the winter and keep hot air out in the summer. That is how we always keep the temperature at the same level."

There was no doubt that if Omar had not met his little friend, he would hardly have believed that ants could do all this. He said to the ant: "Before you told me all this, if someone had come up and told me about the details of your nest and asked who could build a nest like that, I would have come up with very different answers. I would have said that such a nest could only be built with very fine tools and hard work by highly skilled people. If someone had told me that this building was not constructed by educated people but by ants, to tell you the truth, I would never have believed him."

While his little friend, the ant was talking to him, many thoughts crossed his mind. He thought that they were more skilful than people, and started to see these animals differently. He understood that ants were created by God, and that it was God’s inspiration at them every moment that made them behave the way they did. Otherwise, they would never be able to do all these things successfully.

As all this was crossing his mind, his little friend kept on speaking. As he went on, Omar grew even more interested, and wanted to ask him about everything that came to his mind. He asked the first question that occurred to him right away. He had earlier been told that ants behaved like farmers, so he asked him how they managed to do that. How could an ant, being so small, farm land without any tools, something that even a man could hardly do?

The Ant said: "Let me tell you one more thing about us. That way, it will be easier to answer your question. Although we all look very much alike, we are divided into many distinct groups according to the way we live and look. There are around 8,800 different kinds of ants. All the species have distinct features. The farmer ant is one of these species. Now, I will tell you about ants that engage in farming. They are called "attas", that is, leaf-cutting ants.

The foremost characteristic of attas is their habit of carrying on their heads the leaf pieces that they cut out. For this purpose, they first smooth out their path, so that they can easily move about on it. The road they travel to their nest while carrying the cut leaves looks like a small highway. Ants walk slowly along this path, collecting all the twigs, small bits of gravel, grass and wild plants on the ground, and removing them. Thus, they clear a path for themselves.

After much long and hard work, the highway becomes straight and smooth as if flattened by a special tool. Attas walk towards their nest on this path, hiding under big pieces of leaves, which they hold in their tightly clamped jaws."

Omar:  Did you say they hide under leaves? Why do attas feel the need to hide under leaves?

The Ant: Attas have to be careful sometimes, Omar. For instance, medium-sized atta workers spend almost all day away from the nest, carrying leaves. It is difficult for them to protect themselves when they are doing that, because they carry the leaves in their jaws, which they normally use for self-defense.

Omar: So, if they are not able to protect themselves, who does it for them?

The Ant: Leaf cutter worker ants are always accompanied by smaller workers. These workers climb on the top of the leaves that the attas carry and keep watch. In the event of an enemy attack, they protect their friends, despite their small size.

Omar: That is another amazing example of self-sacrifice. But I want to know one more thing. What do attas use these leaves for? Why do attas keep carrying those leaves all day long?

The Ant: They need them for their farming. Attas use these leaves to grow fungus. Ants cannot eat the leaves themselves. So, worker ants make a heap of these pieces of leaves after chewing them, and then place them in the underground chambers in their nest. In these chambers, they grow fungus on the leaves and obtain their food from the shoots of the growing fungus.

You must now be wondering how tiny ants can carry out such miraculous events all by themselves?" 

Omar: Yes. I am really trying to understand how ants manage to do all that. For example, if you asked me to grow fungus, it would not be at all easy for me to do. At the very least, I would have to read some books or else seek the advice of people who do know how to do it. But I know that attas do not receive any training like this.

Now I can better understand what makes you and your ant friends so talented. You are programmed to do your jobs. For example, attas come into the world already knowing about farming. Certainly, God, the Creator of all living things, gave attas this skill. It is God Who created you and all your friends with all these awesome features.

The Ant: You are right, Omar. We know all these things innately. Our Creator, God, gave them to us as blessings.

Omar was late again. He thanked him, and left for school. As he walked, the things his ant friend had told him were still echoing in his ears. Meanwhile, he kept on thinking.

Ants’ skilful actions pointed to a great wisdom. But this wisdom could not belong to the ants themselves. They were, after all, tiny creatures. Then all ants’ skills must show man the wisdom of God. In order to show the greatness of His being and His art of creation, God, the Creator of the ants, made these tiny creatures carry out tasks they could never do by their own wisdom and will.

His friend owed his innate wisdom, skill and sacrificing nature to the inspiration of God. Everything he did was proof not of his, but of God’s power and wisdom.

Thinking about all that, he realized that certain things that he had earlier imagined differently had been replaced by true versions of the facts. He understood once again that the stories told about living things, how they came into existence by chance, how they acquired the skills they had by chance over periods of time, were lies. How could they be true? Just think, how could ants "talk" to each other so perfectly if they had come into being by chance? How could they make contact with each other without any disorder, and build perfect nests? Besides, even if all these ants had come into existence by chance and if they lived only to defend themselves, how was it that they could make such enormous sacrifices for one another?

He thought about these things all day at school. When he got home in the evening, he decided to read the Qur’an, which God sent down to all people. The first verse he read was the following:

In the creation of the heavens and the earth, and the alternation of night and day, there are Signs for people with intelligence: those who remember God, standing, sitting and lying on their sides, and reflect on the creation of the heavens and the earth (by saying): ‘Our Lord, You have not created this for nothing. Glory be to You! So safeguard us from the punishment of the Fire.’ (Surah Al Imran: 190-191)

He was totally convinced that God alone created the ant, himself, his mother and father, his brother and everything in the universe. His little friend had reminded him of the most important fact in the world: that there was no creator but God.

I believe that when you read these lines, all of you will also understand the truth like Omar, and know that it is God Who created everything. Then you will say: "Darwin, who said that ‘living beings were not created, but came into existence by chance’ was a big liar. When we are surrounded by creatures with so many fascinating skills, it is impossible to think that they came into existence by chance."

So, if like Omar you also chance upon a good friend one day, never forget that you have a lot to learn from him. Investigate and think about the perfection in the art of God, Who created him. And if you ever meet liars like Darwin, tell them about the features of your little friends and say that you will never ever believe in their nonsensical lies.

Weaver ants are skilful tailors. They combine leaves by pulling them from two sides and sewing the leaves together. In this way, they make a nice home for themselves.

Doorman ants guard the nest. They do this job very successfully. Other ants are also very hard-working. They do all the work of the nest.

13 Ants "talking" to one   another by touching.

13 Ants do not want strangers to enter their nests, because this will threaten their security. They never hesitate to get into a fight to protect their nest and friends.

15 Ants have different tasks. They all work very hard at their jobs without a moment’s rest.

17 Hard-working workers on the job.

21 At the side, we see an underground city built by ants. Despite their tiny size, they can, amazingly, build such big cities.

22/  1. Air Defence System 2. Greenhouse 3. Main entrance and side entrances 4. Ready-made chambers 5. Storage cemetery 6. Guards’ chamber 7. Outer shield 8. Nursing chamber 9. Meat depot 10. Grain depot 11. Childcare for larvae 12. Wintering room 13. Central heating department 14. Brooding room 15. Royalty room...

There is no doubt that ants cannot plan and devise all these details themselves. They are inspired by God to do so.

23 The house that ants build for themselves is almost like a castle for them.

27 Attas cut leaves skilfully and with great care.

29/       1- Ants chop the leaves they bring to the nest into bits.

2- They chew these bits into pulp.

3- They apply this pulp over a base of dried leaves in new chambers.

4- They place bits of fungus they take from other chambers over this pulp.

5- A busy group of ants cleans the garden and removes all unnecessary materials.

33 Attas carrying the leaves they have cut.

HARUN YAHYA

MIRË SE VINI NË BOTËN E MILINGONAVE!

Gjatë rrugës për në shkollë, Omeri ecë pranë kopshtit të një shtëpie matanë rrugës dhe qendron aty pakë.

Në këtë kopsht jeton një mik i tij i veçant. Askush nuk e njeh këtë mik por Omeri e don shumë. Omeri asnjëherë nuk harron ta vizitoj mikun e tij dhe kënaqet shumë me miqësinë e tyre.

Mbi të gjitha ai ka një mik i cili është më inteligjent se të gjithë të tjerët. Edhe pse shumë i vogël, miku i tij mund të bëj shumë gjëra të rëndësishme. Ai madje është punëtor i madhë. Ai i kryen të gjitha punët e tij shumë mirë dhe në kohë të caktuar, sikur të ishte ushtarë në ndonjë ushtri. Edhe pse nuk shkon në shkollë si Omeri, ai me sukses mban shumë detyra që duhet t’i kryej në jetën e tij.

Ju me siguri pyesni se kush është ky mik i vogël, apo jo?

Miku i fshehtë i Omerit është një milingonë e vogël e cila mund të bëj shumë gjëra të mrekullueshme.

Ndoshta ju kurr nuk keni ndegjuar se sa të shkathëta dhe inteligjente jan milingonat e vogëla. Disa prej juve madje mund t’i keni shikuar ato si insekte të thjeshta që bredhen gjithë ditën pa bërë asgjë. Por ata nga ju që kan menduar kesisoj jan shum gabim, sepse milingonat, si edhe shumë gjallesa tjera, gjithashtu kanë një jetë të tyre.

Omeri ka rastin t’i mësoj detajet e kësaj jete nga miku i tij. Kjo edhe është njëra prej arsyeve pse Omerit nuk i shpëton asnjë vizit dhe kënaqet aq shumë gjatë bisedave me të.

Omeri habitet aq shumë me gjerat që i mëson nga miku i tij për botën e milingonave. Ai dëshiron t’u tregoj të tjerëve gjithqka që mëson rreth talentit, intelegjencës dhe veqorive tjera superiore të mikut të vet.

Çka, atëherë, e bën Omerin aq të emocionuar? Pse ai është aq i fascinuar me botën e milingonave. Edhe juve ndoshta ju intereson PSE. Pra vetem vazhdoni leximin…

Milingonat kan më shumë banorë se qdo gjallesë tjetër në këtë botë. Për qdo 700 milion milingona të ardhur në këtë botë, ka vetëm 40 foshnje të qenies njerzore. Me fjalë tjera, numri i milingonave në botë është shum më i madh se i qenjeve njerzore.

Familjet e milingonave janë gjithashtu shumë ë mëdha. Për shembull, ju ndoshta keni një familje me 4-5 anëtarë. Megjithatë në familjen e milingonave ndonjëherë ka me miliona milingona. Tani mendo vetem një minutë: po ti kishe ti me miliona vëllezër dhe motra, a do të ishit në gjendje të jetoni në një shtëpi të vetme? Sigurisht jo!

Tiparet mahnitëse të milingonave nuk përfundojnë këtu. Përkundër faktit që me miliona prej tyre jetojnë bashkë, ato nuk kanë probleme me njera tjetrën, nuk kanë përleshje dhe parregullësi. Ato jetojnë një jetë tepër të planifikuar mirë ku qdonjëri i bindet rregullave.

Disa familje milingonash merren me rrobaqepësi, të tjerat kultivojnë ushqimin e vet sikur buqjit, dhe akoma të tjerët mbajnë ferma të vogla ku rrisin disa kafshë më të vegjël. Ashtu siq njerzit mbajn lopë dhe ua marrin qumështin, ashtu edhe milingonat mbajn ???? ??????? dhe përdorin qumështin e tyre.

Tani të shohim se qka ka për të thënë Omeri rreth botës së milingonave.

Omeri: Së pari e vërejta kokën e tij të vocërr duke dalur nga toka. Koka e tij ma tërheqi vëmendjen pasi që ishte paksa më e madhe se trupi i tij. Pyesja veten, pse koka e tij ishte ashtu dhe fillova ta shikoj këtë mik timin të vocërr. Koka e madhe në trupin e tij të vogël i ndihmonte që të shërben si roje në hyrje të strofullës. A doni të disi “si”? Ai kontrollonte milingonat që donin të hynin, nëse ishin nga familja e tij apo jo, dhe nuk i linte mbrenda nëse ato ishin të huaja.

Së shpejti pasi që e pashë, unë u takova me të dhe e luta të më tregoj se qka po ndodhte mbrenda. Miku im i vogël e kuptoi kuriozitetin tim dhe filloi të më shpjegoj. Mua më tepër më interesonte se si milingonat me kokë të madhe i njohin banorët e strofullës së tyre dhe i lën ata mbrenda.

Milingona: Omer, më ler të të tregoj se ne familjet tona i quajm ‘koloni’. Me fjalë tjera ne jetojm në bashkësi të quajtura koloni. Një milingonë shum lehtë e din nëse milingona tjetër i takon kolonisë së saj apo jo. Këtë e bën duke prekur trupin e milingonës tjetër me antenat e veta, (shkopinjët e vegjël në maje të kokës së vet) të cilat i ndihmojn ta dalloj të huajin, duke falenderuar ‘aromës koloniale’ që kanë ata. Nëse milingona është e huaj nuk mund ta lejojmë të hyjë në shtëpinë tonë. Ndonjëherë e përdorim edhe forcën për ta shporrur nga atje.

Omeri ishte i befasuar kur ndegjoi për sistemin e tyre të përsosur të sigurisë dhe pyeste se si të huajtë që provonin të hynin në strofull guxonin ta bënin atë. Kur ai e ndau këtë mendim me shokët e tij, ai buzëqeshi me të dhe tha që kishte edhe shumë gjëra të tjera që do ta befasonin atë.

Pastaj milingona tha: “Do të tregoj për mbrendësinë e strofullës, për të cilën je i etur ta dish. Kolonitë tona përbëhen nga mbretëresha milingonë, meshkujtë milingona, ushtarët dhe punëtorët milingona.

Mbretëresha dhe meshkujtë kujdesën për shumimin e llojit tonë. Mbretëresha është me e madhe se të gjithë ne. Detyra e meshkujve është që ta bëjnë mbretëreshën të lind milingona të reja. Ushtarët janë përgjegjës për mbrojtjen e kolonisë sonë, gjuajtje, dhe gjetjen e vendeve të reja për strofull. Grupin e fundit e përbëjnë milingonat punëtorë. Të gjithë milingonat punëtorë janë milingona femra sterile. Që don të thotë se ato nuk mund të lindin asnjë milingonë të re. Ato kujdesen për mbretëreshën dhe foshnjet e saja duke i pastruar dhe ushqyer ato. Përveç kësaj ato duhet t’i kryejnë të gjitha punët tjera në koloni. Ato ndërtojnë koridore të reja në strofull, kërkojnë ushqim dhe e pastrojnë strofullën. Milingonat punëtorë dhe ushtarë gjithashtu ndahen në grupe të vogla ndërmjet tyre. Disa prej tyre janë ???, ndërtues dhe kërkues të ushqimit. Qdo grup ka një punë të tjetër. Përderisa një grup lufton armiqtë apo gjuan, grupi tjetër ndërton strofullën, dhe akoma tjetri kujdesët për pastrimin dhe meremetimin e strofullës?

Siq spjegonte miku i vogël i Omarit të gjithë këtë, ai ndëgjonte me habi dhe e pyeti atë: “A nuk merziteni kurrë duke pritur në hyrje të strofullës gjatë gjithë kohës? Cila është detyra e jote në këtë strofull?”

Milingona u përgjigj: “Unë jam gjithashtu punëtor, dhe detyra ime është që të shërbej këtu si rojtar. Siq po e sheh koka ime është mjaft e madhe për ta mbuluar vrimën hyrëse të strofullës. Jam  i kënaqur që kam këtë mundësi, dhe e kryej punën time me kënaqësi të madhe. Jam shum i kënaqur që i mbrojë shokët nga rreziqet.”

Omari ishte shume i habitur nga pergjigjëja. Milingonat po punonin tërë kohën për t’u ndihmuar te tjerëve, duke mos menduar për veten dhe pa asnjë problem-diqka që madje as njerzit nuk mund ta bëjn në të shumten e rasteve.

Prej asaj qka tregonte miku i tij i vogël, ai me lehtësi mund ta kuptonte që puna e strofullës ishte e ndarë në mënyrë të përsosur ndrmjet milingonave. Ishte e qartë se jeta e milingonave ishte shumë mirë e rregulluar dhe të gjithë milingonat duhej të ishin bujare. Pastaj ai pyeti se mos vallë kishte ndodhur ndonjë përleshje ndonjëherë ngase disa prej tyre pretendonin të ishin më të mëdha dhe më të fuqishme se të tjerat. Miku i tij tha se asgje e tillë nuk ishte ndodhur ndonjëherë dhe shtoi:

“Ne jemi familje e madhe Omer. Nuk ka xhelozi, konkurrencë apo ambicie ndërmjet nesh. Ne gjithmonë ndihmojmë njeri-tjetrin dhe mundohemi që sa më mirë t’i shërbejmë kolonisë. Gjothqka në koloni është e bazuar ne sakrificë. Qdo milingonë së pari mendon për të mirën e shokut të vet e pastaj për veten. Do ta jap një shembull. Kur nuk ka ushqim të mjaftueshëm në koloni, milingonat punëtore menjëherë shënëdrrohen në milingona “ushqyese” dhe ushqejnë të tjerat me ushqimin rezervë nga stomaku i tyre. Kur ka ushqim të mjaftueshëm në koloni, ato përsëri bëhen milingona punëtore.

I kam ndëgjuar njerzit duke thënë se ekziston konkurrencë ndërmjet gjallesave në natyrë. Kurr mos u beso atyre. Ne e dim shumë mir që duhet të bashkëpunojmë që të jemi të suksesëshëm.

Omeri thot se ai që ai tregoi për vetëveten dhe kolininë e tij, ishte një shembull i mirë për këtë. Ai ishte shumë i kënaqur ta dinte se Zoti e kishte krijuar aq bujarë, ndihmëtarë dhe aq të dashur për shokët e tij. Pas asaj që ai i tregoi, ai vendosi të bëhej i kujdesëshëm për të tjerët së paku aq sa milingonat ishin dhe të bëhej një person të cilin e don Zoti.

Ishte bërë goxha vonë dhe atij i duhet të nisej për në shkollë. I tregoi mikut të vet se duhet të shkojë por, pa dyshim do ta vizitonte të nesërmen.

Të nesërmen Omeri shkoi në vendin e njejtë dhe prit mikun e tij të vogël. Pas disa minutash ai u paraqit. Ai i tregoi se me padurim kishte pritur tërë natën që ta takonte përsëri. Pastaj e përkujtoi për premtim që kishte dhënë për t’i tregua Omerit rreth mbrendësisë së strofullës. Kështu që milingona filloi t;i tregonte për shtëpinë e saj:

Ndonëse ne jemi kafshë të imëta, strofulla e jonë është mahnitshëm e madhe, sikurse shtabi i përgjithshëm i një ushtrie të madhe. Nëse je i huaj kurr nu do të mund të hysh mbrenda. Sepse, siq e din, Në portat tona qëndrojn rojtarët si unë.

Mbrenda është një aktivitet i vazhdueshëm dhe jashtzakonisht i rregulluar. Me mijëra, madje me miliona, milingona ushtarë dhe punëtorë kryejnë detyrat e veta në mënyrtë të organizuar. Ndërtesat tona janë të përshtatshme për punë të mbrendshme. Për qdo punë ka departament të veqant, dhe këto departamente janë të parapara në atë mënyrë që milingonat ushtarë dhe milingonat punëtorë, si unë, ta kryejnë punën e tyre në mënyrën më të lehtë.

Veç kësaj ne i parashikojmë të gjitha nevojat përderisa i ndertojm ndërtesat. Për shembull ndërtesa jonë ka kate nëntokësore të cilat lejojnë vetëm një sasi të caktuar të rrezeve të diellit të futen mbrenda. Por gjithashtu ka disa departamente ku energjia e diellit është e nevojshme. Këto departamente i ndertojmë në katet e larta ku mund t’i marrin rrezet e diellit në kënde të gjera. Madje ka edhe departamente që duhet të qëndrojn në lidhje konstante me departamentet e tjera. Këto i ndërtojm pran njera tjetrës, kështu që milingonat mund ta arrijn më leht njera tjetrën. Depoja për mbajtjen e ushqimit të tepërt, është e ndertuar si departament i veqant në një anë të ndërtesës. Depotë e ushqimit ku ne i mbajm furnizimet tona, janë në vende ku leht mbërrihen. Gjithashtu kemi një sallë ta madhe në qendër të ndërtesës ku mblidhemi në raste të caktuara.”

Kur Omari e degjoi këtë e pyeti mikun e tij të vogël: “A me të vërtet ju i bëni të gjitha këto?” Nuk e kam ditur që milingonat mund të punojn si inxhinierë dhe arkitektë të shkolluar. Njerzit duhet të kalojn shumë vite në shkollë dhe të punojn shumë për të ndërtuar ndërtesa aq të përsosura. A kryeni edhe ju trajnime të tilla” Si përgjigje, milingona vazhdoi me tregime marramendëse rreth shokëve të vet:

“Jo Omer, ne këto dituri i kemi në vete. Këto kurr nuk na jan mësuar neve por, ne saktësisht e dim se qka dhe kur duhet bërë. Dhe kjo nuk është e tëra. Kjo qka do ta tregoj tani do të të befasoj edhe më shumë.

Siq të tregova, ndërtesa e jonë është shumë e amdhe krahasuar me madhësinë tonë. Në zemërim të kësaj, prapseprap, ajo përfundimisht ngrohet. Në strofullën tonë është një sistem shum i përparuar i nxemjes qendrore. Në këtë mënyrë temperatura qendron konstante gjatë gjithë ditës. Për ta siguruar këtë ne e mbulojm siperfaqen e jashtme të ndërtesës sonë me materiale të ndryshme të cilat nuk e lëjn nxehtësinë të depërtoj mbrenda. Në këtë mënyrë ne e ndalojm ajrin e ftohtë të hyj mbrenda gjatë dimrit dhe të nxehtin gjatë verës. Kjo mundëson që ta mbajm temperaturën në nivel të njejtë.”

Nuk ka dyshim që Omeri po mos ta kish takuar këtë mik të vogël, vështirë që do të besonte që milingonat mund t’i bëjnë këto gjera. Ai i tha milingonës: “Sikur, para se të më tregoje ti, të më tregonte dikush për detajet e strofullës suaj dhe të më pyeste se kush mund ta ndërtoj një gjë të tillë, do ta kisha vështirë të përgjigjësha. Do të thosha që një strofull e tillë mund të ndërtohet vetëm me mjete te mira dhe me njerëz të shkolluar shumë. Po të më thoshte dikush se kjo ndërtesë nuk është ndërtuar nga njerëz të shkolluar por nga milingonat, ta them të vërtetën, nuk do t’i besoja.”

Përderisa miku i tij i vogël i tregonte to gjitha këto, atij shumë gjëra i kalonin në mend. Ai mendonte se ato jan më të shkolluara se njerzit dhe filloi të mendonte ndryshme për këto instekte. Ai e kuptoi se Zoti i kishte krijuar milingonat dhe Ai i inspironte qdo moment për sjelljet e tyre. Përndryshe ato nuk do të ishin në gjendje t’i bënin të gjithë këto gjera me suksesë.

Përderisa të gjitha këto i kalonin nëpër mend, miku i tij vazhdonte të tregonte. Përderisa ai vazhdonte, Omari më tepër u bënte kurioz dhe donte ta pyes për gjithqka që i binte ndërmend. Ai e bëri pyetjen eparë që i ra ndërmend. Ai më herët ndëgjoi se milingonat sillen si fermer, kështu që pyeti mikun se si mund ta bëjn këtë. Si mundet një milingonë, aq e vogël, ta punoj tokën pa asnjë mjet, diqka që edhe njeriu do ta bënte me vështirësi?

Milingona tha: “Do të tregoj edhe një gjë për ne. Kështu do të mund të të përgjigjem me lehtësi. Edhe pse dukemi të njejta, ne ndahemi në shumë grupe të veqanta sipas mënyrës që jetojm dhe dukemi. Ekzistojnë rreth 8.800 lloje të ndryshme të milingonave. Të gjitha këto milingona kanë tipare të veqanta. Milingona fermer është njëra prej këtyre llojeve. Tani do të tregoj për milingonat që merren me bujqësi. Ato quhen “attas”, apo milingonat gjethë-prerëse.

Karakteristika kryesore e attas-eve është prirja e tyre e bartjes së kokës së copave të gjethit që ato i presin. Për këtë qëllim, ato së pari e lëmojnë shtegun e tyre, që të lëvizin më lehtë nëpër të. Rruga e tyre për në strofull duke bartur gjethet e prera, duket mu sikur një autostradë e vogël. Milingonat hecin ngadal nëpër këtë shteg, duke mbledhur të gjithë ???, copëza te vogla të barishteve, zhavorrin dhe bimët e egra dhe duke menjanuar ato. Në këtë mënyrë, ato pastrojn shtegun për vetëveten.

Pas një pune të gjatë dhe të mundimshme, autostrada bëhet e drejtë dhe e lëmueshme sikur të ishte rrafshuar me ndonjë mjet special. Attas-ët hecin nëpër këtë shteg për të shkuar në strofull, duke u fshehur nën copëzat e mëdha të gjetheve të cilat i mbajnë me nofullat e tyre të shtrënguara fortë.”

Omeri: A mos the që fshehen nën gjethe? Pse attas-ët ndihen të nevojshëm për t’u fshehur nën gjethe?

Milingona: Attas-ët duhet të jenë të kujdesëshëm ndonjëherë Omar. Për shembull, punëtorët attas me madhësi të mesme e kalojnë gati tërë ditën larg nga strofulla, duke bartur gjethe. Është vështirë për ato që ta mbrojn veten ngase ato i bartin gjethet ne nofullën e vet e cila normalisht përdoret për vetë-mbrojtje.

Omari: Po pasi që ato nuk kanë mundësi ta mbrojnë veten, kush i mbron ato?

Milingona: Milingonat gjethe-prerëse gjithmonë shoqërohen nga punëtorë më të vegjël. Këta punëtorë ngjiten në maje të gjetheve që attas-ët mbajnë dhe vështrojnë. Në rast të ndonjë sulmi nga armiqët ata mbrojnë shokët e tyre pamvarsisht që janë aq të vegjël.

Omeri: Kjo është edhe një shembull habitës i vet-sakrifikimit. Por dua ta di edhe një gjë. Përse i përdorin attas-ët këto gjethe? Pse attas-ët i bartin këto gjethe gjatë gjithë ditës?

Milingona: Ata i përdorin ato për bujqësinë e tyre. Attas-ët i përdorin këto gjethe për të kultivuar këpurdha. Milingonat nuk mund t’i hanë gjethet. Kështu që milingonat punëtore pasi që ti kenë përtypur këto gjethe, bëjnë një grumbull dhe i fusin nën tokë në dhomëzat e strofullës së tyre. Në këto dhomëza, ato i kultivojnë këpurdhat në gjethe dhe e sigurojnë ushqimin e tyre nga filizat e këpurdhave.

Tani me siguri pyetesh se si milingonat e vocërra vetë mund të bëjn aq gjëra të mrekullueshme?”

Omari: Po. Me të vërtet po perpiqem ta kuptoj se si milingonat arrisin t’i bëjn të githa këto. Për shembull nëse më thua të kultivoj kërpurdha, do të ishte shumë vështirë për mua. Së paku duhej të lexoja disa libra dhe të kërkoja ndihmë prej njerzëve që dinë këtë punë. Por e di që attas-ët nuk trajnohen nga dikush.

Tani më mirë e kuptoj se qka ju bën juve dhe miqëve tua milingona aq të talentuarë. Ju jeni të programuara ta bëni punën tuaj. Për shembull attas-ët arrijnë në botë duke ditur për bujqësinë. Pa dyshim, Zoti, Krijuesi i të gjithë gjallesave, iu dha attasëve këtë dituri. Zoti është Ai i Cili të krijoi ty dhe të gjithë shokët e tu me gjithë këto tipare të quditshme.

Milingona: Ke të drejtë Omar. Ne i dimë këto gjëra prej natyrës. Zoti, Krijuesi ynë na i dha këto si bekim.

Omari përsëri u vonua. Ai e falenderoi mikun dhe u nis për në shkollë. Përderisa ecte, gjërat që ia tregoji milingona mike, i jehonin në veshë. Ndërkaq ai vazhdon të mendojë.

Milingonat’ veprime diturishë të drejtuara në një urtësi të madhe. Por kjo urtësi nuk mund tu takoj vetë milingonave. Ato megjithatë ishin krijesa të imëta. Pastaj e gjithë dituria e milingonave duhet t’i tregojë njerëzve menqurinë e Zotit. Për të treguar madhështinë e ekzistencës së Tij dhe artin e krijimit, Zoti, krijuesi i milingonave, i bëri që këto krijesa të imëta që të kryejnë gjërë që kurr nuk do të mund t’i bënin me menqurin dhe deshirën e tyre.

Miku i tij, urtësinë e lindur që kishte, aftësinë dhe natyrën e sakrifikimit ia kishte borxh inspirimit të Zotit. Qdo gjë që bënte ishte argument jo i tij por i fuqisë dhe menqurisë së Zotit.

Duke menduar për këtë ai e kuptoi se disa gjera që i imaxhiononte ndryshe tani u zavendësuan me fakte të vërteta. Ai edhe një herë e kuptoi se tregimet për gjallesat, se si ato erdhën ne ekzistencë rastësishtë, se si i fituan aftësitë e tyre rastësisht me kalimin e kohës ishin gënjeshtra. Si mund të jenë të vërteta? Vetëm mendo, si mund të “flasinin” milingonat njëra me tjetrën aq mirë po të kishin ardhur në botë rastësisht? Si do të mund të kontaktonin njera me tjetrën pa kurrfarë çrregullimi, dhe të ndërtonin aq strofulla të persosura? Përveç kësaj, edhe sikur të gjitha këto milingonat të kishin ardhur ne ekzistencë rastësishtë dhe sikur të jetonin vetëm për t’a mbrojtur veten, atëherë si mund të jetë që ato të bëjn aq sakrifica të mëdha për njera tjetrën?

A mendonte për këto gjera gjatë gjithë ditës në shkollë. Kur arriti në shtëpi vendosi ta lexonte Kur’anin, të cilin Zoti ua zbriti të gjithë njerëzve. Strofën e parë që e lexoi ishte kjo:

Në krijimin e qiejve e të tokës, në ndryshimin e natës dhe të ditës, ka argumente të qarta për ata që kanë arsye dhe intelekt.

Për ata që All-llahun e përmendin me përkujtim kur janë në këmbë, kur janë ulur, kur janë të shtrirë dhe thellohen në mendime rreth krijimit të qiejve e të tokës (duke thënë): Zoti ynë, këtë nuk e krijove kot, i lartësuar qofsh, ruana prej dënimit të zjarrit! (Ali Imran 190-91).

Ai ishte plotësisht i bindur që vetë Zoti krijoi milingonat, atë, nënën dhe babain e tij, vëllaun e tij dhe gjithçka në universë. Miku i tij e përkujtoi për gjëjën më me rëndësi në botë: që nuk ka krijues tjetër pos Zotit.

Besoj që kur i lexoni këto rreshta, të gjithë ju  do ta kuptoni të vërtetën, sikurse Omari, dhe ta dini se Zoti është Ai i cili krijoi gjithçka. Pastaj do të thoni: “Darvini, i cili tha “qeniet e gjalla nuk u krijuan por erdhen ne ekzistencë rastesishtë”, ishte një gënjeshtarë i madhë. Kur jemi të rrethuar me krijesa me aq aftësi fascinuese, është e pamundur të mendojmë që ato erdhën në ekzistencë rastësishtë.”

Prandaj, nëse edhe ju takoheni me ndonjë mik të mirë sikurse Omari, mos harroni që keni shumçka të mësoni prej tij. Hulumtoni dhe mendoni për persosurinë e artit të Zotit, i cili e krijoi atë. Dhe nëse ndonjëherë takoni gënjeshtarë si Darvini, tregoni atyre për tiparet e miqëve tuaj të vegjël dhe thuani se kurr nuk do t’u besoni gënjeshtarve të tyre të pakumptimta.

Milingonat endëse janë rrobaqepës të shkathëta. Ato i ndërthurin gjethet duke i terhequr nga të dy anët dhe duke qepur gjethet së bashku. Në këtë mënyrë ato ndërtojnë një shtëpi të mrekullueshme për veten.

Milingonat rojtarë ruajnë strofullën. Ato e bëjnë këtë punë me shumë suksesë. Edhe milingonat tjera janë poshtu punëtorë të zelshëm. Ato i kryejnë të gjitha punët e strofullës.

Milingonat duke “biseduar” me njera tjetrën duke u prekur.

Milingonat nuk duan që të huajt të hyjnë ne strofullën e tyre ngase kjo do ta kërcënonte sigurinë e tyre. Ato nuk ngurrojnë të futen në luftë për të mbrojtur strofullën dhe shokët e tyre.

Milingonat kanë detyra të ndryshme. Ato punojnë shumë pa pushuar aspak.

Punëtorët e zelsheëm në punën e tyre.

Anash shohim një qytet nëntokësorë të ndërtuar nga milingonat. Pamvarsisht nga imtësia e tyre, ato mund të ndërtojnë qytete aq të mëdha mahnitëse.

1.Sistemi i mbrojtjes së ajrit. 2.Serrë. 3.Hyrja kryesore dhe hyrjet anësore. 4.Ndarjet e gatshme. 5.Deopja. 6.Dhoma e rojtarëve. 7.Mburoja e jashtme. 8.Dhoma e infermierëve. 9.Depoja e mishit. 10.Depoja e drithit. 11.Dhoma e kujdesit të fëmijëve. 12.Dhoma e dimërimit. 13.Reparti i nxemjes qendrore. 14.Dhoma e lindjes. 15.Dhoma mbretërore…

Nuk ka dyshim që milingonat nuk mund t’i planifikojnë dhe shpikin të gjitha këto detaje. Ato janë të inspiruara nga Zoti.

Shtëpinë që milingonat kanë ndërtuar, është gati si kështjellë për to.

Attasët presin gjethet me shkathëtësi dhe shumë kujdes.

1-Milingonat copëtojnë gjethet e sjellura në strofull në grimca.

2-Këto grimca i përtypin duke i bërë masë.

3-Ato e vendosin këtë masë mbi gjethet e thara në dhomëza të reja.

4-Mbi këtë masë i vendosin grimcat e kërpurdhave të sjellura nga dhomëzat e tjera.

5-Një grup i angazhuar i milingonave e pastron kopshtin duke hequr materialet e panevojshme.

Attasët duke bartur gjethet e prera.