Një mënyrë për ta vlerësuar këtë është të rivizitosh mbretërimin 33 vjeçar të kalifit më të shquar modern, Sulltan Abdyl Hamidi (1876-1909). Abdyl Hamidi qe në marrëdhënie të mira me subjektet jomuslimane, se Islami i respektonte Kri-shterimin dhe Judaizmin. Perandoria Osmane nuk ishte teokra-ci në kuptimin e të qenurit e drejtuar nga klerikët. Në politikën e jashtme ndodhi përpara rebelimit në Filipinet e pushtuara nga SHBA, në pranverën 1899, sekretari Hay çuditej nëse “Sulltani, sipas rrethanave, mund të arrinte që t’i instruktonte muslimanët e Filipineve, të cilët gjithmonë i kishin rezistuar katolikëve Spanjoll pa u friksuar nga ata. Filipinet e largëta atëherë nuk ishte nën sundimin Osman, por ata e kishin garancën se, në rast se besimi i tyre vihej në rezik atëherë Kalifi islam me siguri do t’u dalë në ndihmë kudo qofshin ata. Sulltani, përsa u përket Filipineve, deklaroi se muslimanët në fjalë e njihnin atë si Kalif të muslimanëve. Kalifi dhe ambasadori amerikan kishin arritur një mirëkuptim të qartë se muslimanët e Filipineve “nuk do të shqetësoheshin në praktikimin e fesë së tyre në qoftë se do ta vinin veten menjëherë nën kontrollin e ushtrisë amerikane”.
Në fillim të luftës me Spanjën, qeveria e SHBA-ve nuk ishte e vetëdijshme për ekzistencën e muslimanëve në Filipine. Ata menjëherë pan mundësitë të një lufte të shenjtë ... Ameri-kanët kërkuan nga Kalifi që të vepronte në emër të islamit. Ka-lifi ua ndaloi atyre që të futeshin në ndonjë armiqësi me ame-rikanët. Më vonë, Presidenti McKinley i dërgoi një letër per-sonale mirënjohjeje për punën e shkëlqyer, duke deklaruar se ai u kish shpëtuar SHBA-ve të paktën 25 mijë trupa në terren. Gjatë kohës që ka qenë në fron ka arritur ti përdorri shtetet evropiane kundër njëri tjetrit dhe në këtë mënyrë ka mbrojtur edhe inte-resat e perandorisë edhe paqen botërore. Ambasadori Anglez në Stamboll Nicolas O’Connor ka thënë :
”Ai ishte njeriu që siguronte paqen në Evropë”.
Përpjekja e Abdyl Hamidit për ta martuar Islamin me modernizmin u ndërpre brutalisht nga XhonTurqit (Qemali-stët-Xhonlular-intelegjenca turke, si dhe pjesë e oficerve, mercenar të parapaguar, spiuna perëndimor të përgatitur me arsimimë “laike iluministe” në vendet evropiane, në Francë dhe Gjermani. Qendër kryesore jashtë-kufitare e xhonturqve ishte Gjeneva. Plani i tyre ishte shpifja me ide Nacionaliste të R. Francezë, për komplotë mbi per-andorinë osmane, duke ia nxir autoritetin dhe reputacionin që gëzo-nte ajo. Pa asnjë kushtë të përmbyset Abdyl Hamidi dhe të merret pushteti, duke bërë zullum brenda perandorisë ndaj vëllezërisë mus-limane dhe asaj krishtere. Me qëllim që të krishterët të njollosin pe-randorinë me Krijimin e fakteve për gjenocidë ndaj popujve. Ata përvidheshinë territ të natës, dhe në pusi i vrrisnin bashkëkom- basit e vet Ortodoksë, pastaj po ata dilinin sheshazi para popu- llit të vet duke i fajësuar organet e shtetit osman dhe popullatën muslimane, për krime të organizuara mbi krishterët. Qëllimi ishte ngritja e tensioneve dhe urrejtja midis tyre. Pra jemi të bi-ndur thellë se, sllavët dhe josllavët ortodoks janë të lindur për shpifje dhe trillime të pa baza kundër muslimanëve. Prandaj...
- shkaut kurrë mos i beso!
Perandoria Osmane, pas çlirimitë të tokave të përvuaj-tura të botës nga “terrori” i perandorive jonjerëzore, së pari ve-ndoste “Adaletin” (Drejtësinë dhe barazinë fetare mes popujve të lirë). Sepse, derisa ekziston “Drejtësia”mes popujve, atëherë, do të jetojë edhe liria edhe barazia. Në saje të saj do të vazhdojë edhe jetëgjatësia e Perandorisë. Kur do të humbet “Drejtësia”, e para që do të shuhet është, PERANDORIA... !
Me atë rast, jobesimtarët dhe armiqtë e Perandorisë Os-mane, shumë kohë punuanë në infiltriminë në radhët e saja spi-una munafikë që ta dobësojnë “Adaletin” mes feve dhe popujve të perandorisë. Qëllimi u arritë me anë të munafikëve “Xhon-turq” spiunave të pa besë krishter, duke shpallur Manifest me apel “vëllazërve turq, shqiptar, sllavët dhe jo sllavët ortodoks” të bashkohen për t'u dhënë fund mundimeve e vuajtjeve”... !
Megjithëse xhonturqit sekullarë në zemër, ata rezultuan të gatshëm të shfrytëzojnë konceptet islamike me politikë pan-islame për qëllime politike të pista, më 1909. Sulltani dha ur-dhër të shtypet lëvizja xhonturke, por ushtria refuzoi. Sulltani Abdyl Hamid II ishte i detyruar t’i pranojë kërkesat e xhontur-qve (Sabetajxhi-haham). Në fuqi u kthye kushtetuta e vitit 1876. Abdyl Hamid II u përpoq të kryejë grushtshtet që përsëri të vendonte rendin publik. Por nuk pati sukses, sepse nga jashtë u ndihmuan xhonturqit, duke thyerr përpjekjen për grushtshtet. Abdyl Hamidi II ishte rrëzuar nga pushteti.
Xhonturqit gjatë një tubimi * Xhonturqit në betim - Manastir 1900
- Shkaku se muslimanët tradhtuanë, Allahu nuk i mbrojti ata, sepse Allahu mbron fenë e vet, e jo muslimanët. Dijetarët Islam thonë se, ”Në trupinë muslimanë, mund të gjendet truri jomu-slimanë”. “Allahu u ndihmoi juve në Bedr kur ju ishit pak në numër, e për të qenë mirënjohës, keni frikë nga Zoti”. (Ali Imran 123)
Misionarët të krishterë Xhon Turqit (dorë e zgjatur e pe-rëndimitë), të inicuar nga llozha çifuto-Masone në Paris. Ishte qërim hesapesh i hebrejve me Portën e Lartë, të cilët me deka-da të tëra i trokisnin portës në Stamboll, për formimin e shtetit hebre në tokat perandorake. Në takimet e sipërta që i bënte Su-lltan Hamidi me sionistin ortodoks hebre, Teodor Herz’in, i tha qartë - “Jo, shtetit izraelit në Perandorinë time! Dhe shkaku i saj, nga hebrejët haham u përgaditë atentat Abdulhamidit në qendër të Stambollit ditën e “Premte”, duke dalur nga namazi i xhumas, gjë i cili përfundoi pa suksesë.
Tanzimati (Reformat) ua këputi hebrejve të gjitha shp-resat. Atëherë, Hebrejët të frustruar në vitin 1907, nxitën të kri-shterët që të mbajnë një Kongres të madh evropian, në të cilën mori pjesë edhe ministri britanik duke theksuar se : Qytetërimit perëndimor i kërcënohet shkatërrimi dhe asgjësimi... rreziku më i madh që i kanoset Evropës është pikërisht islami. Në fund, ve-ndosën të sjellin një popull si kundërshtarë arabëve dhe mus-limanëve, që do të shtrihej në lindje të Kanalit të Suezit, duke i përçarë arabët në mes veti, me synimë të formimit të shtetit çi-fut në Palestinë. Pa dyshim se, qëllimi i Aleatëve që e krye-sonte Rusia armike ishte rrënimi i dy perandorive ekzistuese. Ata thoninë “Turqit nuk duhet lënë rehat”. Prandaj, nga jashtë Fuqitë Botërore përshpejtuan xhonturqit antimuslimanë në ale-ancë me gjermanët në krye me Mustafa Qemal - Ataturkun, duke hapur Turqve kokëçarje brenda dhe jashtë me luftëra që nxiteshin nga popujtë e Ballkanit për “pavarësi” të Ermenasve, Grekëve, Shqiptarëve, Kurdëve me anë të xhonturqëve të stër-vitur nga aleatët Anglez, Francez dhe Rusë që t’ia mëshojnë drejt Portës së Lartë. Ata organizuanë protesta, rebelime rru-gëve të kryeqytetit, me vrasje të udhëheqësve politikoushtarake duke përmbysur pushtetin dhe parlamentin. I rritën taksat në shtet, populli musliman po bëheshin gjithnjë e më të pakë-naqura dhe të zhgënjyera. “Drejtësia ishte aq e keqe në këtë regjim dhe aktet e tiranisë”. Filluan vrasjet, plaçkitjet dhe dje-giet e shtëpive, kishave, vrasja e klerikëve etj, krejt kjo në emër të perandorisë islamo-osmane.
... Muslimanët duke vrapuar prej fronti në front varfëroheshinë, kurse jo muslimanët që nuk përfshiheshinë në ushtri, pasuroheshinë!
Marr nga libri:"E VËRTETA MBI PERANDORINË OSMANE DHE SHQIPTARËT PREJ VITIT 1400 - 2011 ' Autor:Prof.Savash Veliu...publicist
Shfletuesi i Kur'anit
Lajme