1.Nuk i'u duan, sepse jeni muslimanë. Me të qenurit e juve sado laik, ata nuk mjaftohen – vazhdojnë t’u shohin si armiqë.
2. Nuk i’u duan sepse ata janë në dijeni të një të vërtete (ju mund të mos jeni): po i hoqëm turqit nga historia, nuk mbetet histori. Po të dalë e tërë Arkiva Osmane në mejdan, nevojitet rishkrimi të gjitha historive, nga e para.
3. Nuk i’u duan, sepse ishit pazari i europianëve. Tani keni nisur ngadalë, por prapë, ta bëni pazar Europën.
4. Nuk i’u duan, sepse së paku 400 vjet, vrapuat me atët (kuajt) e juaj, mbi qafën dhe shpindën e Europës.
5. Nuk i'u duan, sepse nëse selxhukët Anadollin, osmanlinjtë Europën Qendrore dhe Ballkanin, i shndërruan në një varrezë masive të ushtrive kryqtare.
6. Nuk i’u duan, sepse nëse kundër jush me shekuj nuk mundën t’i kryqëzojnë shpatat, mbi ju fituan pushtet duke u detyruar t’iu përngjani. Që nga veshja e stili i jetës; u’a zhveshën ahlakun aq sa mundën dhe më pas tentuan tu përqajnë nga brendësia.
7. Nuk i’u duan, sepse selxhukët dhe veçanërisht osmanlinjtë, po të mos ipnin gjithçka nga vetja për Islamin, pushteti i Islamit, mbase do të mbetej i kufizuar vetëm në Hixhaz e rrethinë. Perëndimi secilin cep të Botës Islame, e përqau me besime të kota. Osmanlinjë ishin ata që mundën t’i rezistojnë deri sa u mundën më në fund.
8. Nuk i'u duan, sepse - ripotencoj: Kisha mbjellë urrejtje ndaj jush.
9. Nuk i'u duan, sepse para ca kohe (kur unë erdha këtu), kishit dy Universitete. Sot keni 19 (atëbotë, F.S.). Kurse në kohën e osmanlinjëve çdo cep i Perandorisë ishte i mbushur me Medrese. Shikojeni historinë! Në çdo medese kishte mësime të veçanta Ilmi (Diturie), përpos mësimeve të ogligueshme fetare…
10. Nuk i’u duan, sepse kur ju ta shfaqni identitetin dhe fëtyren e juaj të vërtetë, komoditete i europianëve lëkundet. Rrënohet. Por këto kushte JANË SHUMË TË VËSHTIRA.
[Prof. Ord. Fritz Neumark (1900-1991), duke ikur nga Hitleri u shpërngul në Turqi në vitin 1933. Ka ligjëruar në Universitetin e Stambollit, konkretisht në fakultetin e Ekonomisë dhe Drejtësisë]
PS: Viti i diagolut nuk ceket, por shkruan se profesori në fjalë ka ligjëruar në Stamboll në mes viteve 1937 - 1952. Ndaj edhe dialogu origjinon në mes këtyre viteve.
Përktheu dhe përshtati nga turqishtja, Fatlum Sadiku, MA, Ankara.