Çeshtja e tevesulit
Shkruan: Shkruan: Jusuf ZIMERI
13 Janar 2014, 15:42
Pyetja:
Hoxhë i nderuar dua të pyes rreth Teves-sulit apo ndërmjetësimit, respektivisht a lejohet sipas Islamit që t’i lutesh Allahut nëpërmjet Pejgamberit a.s., apo nëpërmjet ndonjë njeriut tjetër të devotshëm siç janë evlijatë, etj.? Ajo që më shtyri të pyes në lidhje me këtë çështje, është fakti i cili kohëve të fundit ka filluar të propagandohet nga disa individë se Tevesuli na qenka i ndaluar dhe se nuk ka kurrfarë baze ne fe, kështu që hadithet që flasin në favor të tij qenkan të shpikur! Pra, ku qëndron e vërteta?
Përgjigjja:
Bismil-lahirr-rrahmanirr-rrahim
I nderuar, rreth kësaj teme unë nuk do të jap sqarime më të shumta, por si përgjigje për ju do ta shkëpusë një pjesë të një punimi shumë të argumentuar që e ka bërë vëllai jonë Mr. Taxhedin ef. Bislimi, i cili është njohës i shkëlqyer i çështjeve të sheriatit. Më gjerësisht mund ta lexoni komplet temën me titullin: “Vizita ndaj Pejgamberit a.s. në Medine” te : www.breziiri.com. Më besoni se nuk di çfarë të shtojë më shumë, kurse sa i përket atyre që thuan se argumentet janw hadithe zaife ose të sh[ikura, etj., ata mund të thuan çfarë të duan por realiteti nuk është me ta.
Ja si e argumenton këtë çështje Mr. Taxhedin Bislimi:
Me nocionin tevesul nënkuptojmë, ndërmjetësimi i njeriut te Zoti i tij përmes një krijese nga krijesat e Tij për të realizuar një kërkesë apo dëshirë.
Ndërmjetësimin – tevesuli te i Dërguari i Allahut xh.sh. sipas shumicës dërmuese të dijetarëve islam është veprim i lejuar, pavarësisht se bëhet duke qenë i Dërguari i Allahut s.a.v.s i gjallë apo i vdekur. Mendimin e tyre e mbështesin në hadithin e një të verbëri i cili kishte ardhur te Pejgamberi (S.a.v.s.) dhe kishte kërkuar ndërmjetësim nga ai. Në këtë rast Pejgamberi (S.a.v.s.) të verbrit i kishte parashtruar mundësinë e zgjedhjes mes dy alternativave, ose të duroj, të bëjë sabër, ose të lutet për të që ta shërojë. I verbëri zgjodhi alternativën e dytë pra lutjen për të. Atëherë i Dërguari i Allahut e urdhëroi që të marrë abdes, e pasta të lutet me këtë lutje: O Zoti im,unë kërkoj nga Ti dhe pendohem te ti përmes Pejgamberit Tënd Muhamedit, Pejgamber i mëshirës, vërtetë unë përmes teje i jam drejtuar Zotit tim për nevojën time, atëherë më shëro me të mua, e ai e bëri këtë lutje dhe iu kthye të pamurit. [9]
Pozita e Pejgamberit (S.a.v.s.) te Allahu xh.sh. është vet qenia e tij si gjatë jetës ashtu pas vdekjes dhe ajo pozitë nuk ndryshon në asnjë mënyrë, sepse pozitën që ia dha Allahu xh.sh. të Dërguarit të Tij, ajo nuk pakësohet me vdekjen e tij.
Gjithashtu është vërtetuar se disa nga sahabët kishin bërë tevesul te Pejgamberi (S.a.v.s.) sikur që ishte rasti i Othman b. Hanifit. Pastaj ekziston edhe ngjarja e njohur mes myslimanëve, që është ngjarja e Omer b. Hatabit r.a. për kërkimin e shiut. Në kohën kur mbretëronte thatësia e madhe, Omer b. Hatabi kishte kërkuar nga Abasi b. Abdulmutalibi që të ndërmjetësoj- bëjë tevesul për rënien e shiut dhe i kishte thënë: O Abas. Thuaj: O Zoti ynë, vërtetë ne bënim ndërmjetësim –tevesul te Ti përmes të Dërguarit tonë, dhe na furnizoje me shi, e ne tani po ndërmjetësojmë te Ti përmes xhaxhait të Pejgamberit tonë, e ai bëri lutje dhe u furnizuam me shi. Ky argument është i qartë se sahabët r.a. bënin tevesul te Pejgamberi a.s.
Në një rast tjetër kur banorët e Medinës i kishte kapluar thatësi e madhe, banorët e saj ishin ankuar te Aisheja r.a. e ajo u kishte thënë: Shikoni varrin e Pejgamberit (S.a.v.s.) dhe prej varrit të tij formoni një dritare në mënyrë që mes tij dhe qiellit të mos ketë kulm (pengesë) dhe bëni tevesul përmes tij. Pastaj transmetuesi thotë, ata vepruan sipas sugjerimit të Aishes r.a. dhe na zbriti shiu saqë gjelbëruan bimët dhe u trashën kafshët (devetë) nga dhjami andaj edhe ky vit u quajt viti i trashësisë.
Ky tevesul te varri i tij, nuk bëhej për shkak se ai ishte thjesht varr, porse bëhej për shkak se ky varr në brendësinë e tij kishte trupin e krijesës më të ndershme dhe më të dashurit të Allahut, Krijuesi i gjithësisë.
Argument tjetër për lejimin e tevesulit pas vdekjes së Pejgamberit (S.a.v.s.) kemi edhe analogjinë (kijatin) ,e lejimin e shfrytëzimit të gjurmëve të Pejgamberit (S.a.v.s.) që janë të ndara nga trupi i tij duke qenë gjallë Pejgamberi a.s.. Ky veprim është i vërtetuar me hadithe të shumtë e në mesin e tyre kemi edhe hadithin e transmetuar nga Enes b. Maliki i cili ka thënë: Pejgamberi a.s. një ditë kishte hyrë në shtëpinë e Umi Sulejmit, kishte hyrë brenda dhe ishte shtrirë në shtratin e saj dhe kishte fjetur. Meqë Umi Sulejmi nuk kishtre qenë në shtëpi i kishin thënë: Pejgamberi a.s. ka hyrë në dhomën tënde dhe ka fjetur në shtratin tënd. Ajo erdhi, hyri brenda dhe vërejti se Pejgamberi (S.a.v.s.) ishte djersitur nga të nxehtit. Umu Sulejmi kishte nxjerrë nga kutia e saj e dyzenit një copë fasulete nga lëkura dhe me të ia fshiu djersën Pejgamberit (S.a.v.s.) dhe pastaj e shtrydhte në një enë dhe ruante atë. Në këtë moment u zgjua Pejgamberi a.s. nga gjumi dhe e pyeti: Çka je duke bërë oj Umi Sulejme? Ajo tha: O i Dërguari i Allahut, shpresojmë se me këtë do të ketë bereqet (ilaç) për fëmijët tanë. Pejgamberi a.s. tha: E ke qëlluar.
Në një transmetim tjetër të vërtetë, vërtetohet se Umi Sulejmi sa herë që i pakohej kjo djersë në enë, ajo i shtonte ujë, sepse ajo i dhuronte për shërim çdo kujt që kërkonte prej saj. Nga ky transmetim vërtetohet se gjurmët e tij edhe pas vdekjes së tij kishin ngelur si ilaç që shëroheshin me të, normalisht me dëshirën e Allahut xh.sh. Nga kjo nënkuptohet se gjurmët e tij që ishin të ndara nga trupi i tij, e që i kishin përdorur gjatë jetës së tij apo edhe pas vdekjes së tij si ilaç kanë vetëm dispozitën e shkakut (sebepit), që donë të thotë se këto çështje Allahu i kishte bërë si shkak (sebeb) për shërim kurse shërues i vërtetë pra shkaktar ishte Allahu xh.sh.
Atëherë, nëse gjurmët e Pejgamberit s.a.v.s. që ishin të ndara nga trupi i tij gjatë jetës së tij, kishin bartë të njëjtën dispozitë edhe pas vdekjes së tij, atëherë në analogji me këtë themi se pozita dhe autoriteti i tij që kishte te Allahu xh.sh. është më prioritare që të ngelë si e tillë edhe pas vdekjes së tij, sepse ai autoritet dhe ajo pozitë e tij te Allahu xh.sh. nuk pakësohet e as nuk ndryshohet pas vdekjes së tij.
Nëse thuhet se tevesuli te Pejgamberi a.s. lejohet vetëm gjatë jetës së tij, pra vetëm sa ishte gjallë ai, e nuk lejohet pas vdekjes së tij, atëherë kjo i përngjet rastit sikur ne të verifikojmë pozitën dhe autoritetin e tij vetëm duke qenë gjallë. Kurse pas vdekjes i ndërpritet ky autoritet dhe kjo pozitë. Ky mendim nuk mbanë as islamikisht e as logjikisht, sepse i Dërguari i Allahut xh.sh. ishte vetëm shkaktar e ai nuk ndikonte me vetë qenien e tij, e ai që ndikonte ishte Allahu xh.sh.. Atëherë nëse ndikues ishte Allahu xh.sh. e Pejgamberi a.s. vetëm shkak, si mund të themi dhe të gjykojmë se ky autoritet dhe kjo pozitë e Pejgamberit a.s. vazhdonte vetëm kur ai ishte i gjallë, dhe e njëjta u ndërpre me vdekjen e tij.
Për në fund vetëm të përkujtoj se përdorimi i gjurmëve të Pejgamberit a.s. është veprim i mirë (mendub), që për këtë janë transmetuar hadithe të shumtë dhe të vërtetë që dëshmojnë dhe vërtetojnë se Sahabet kishin përdorur për bereqet ato gjurmë nga Pejgamberi a.s. si p.sh. Flokët e tij, djersa e tij, abdesi i tij, gota e tij nga e cila pinte ujë etj.
Wall-llahu a’lem!
_______________
Jusuf Zimeri
Shtator, 2010
www.breziiri.com