Një herë shkenca i tha fesë:
“Syri im
Mund të shoh çdo gjë
Që në këtë botë
Është e krijuar,
Bota e tërë
Është në rrjetën time
E shtrënguar, e pushtuar.
Unë jam e interesuar
Vetëm për gjërat materiale,
Ato sjellin fitime, fitore,
Ç’më duhen mua
Çështjet shpirtërore?
Unë mund të zbulojë
Mijëra melodi,
Haptas mund të shpalli
Çdo fshehtësi…
Feja i tha shkencës:
Me magjinë tënde
Madje valëve në det
I vëni flakën,
Detin e kallni krejt.
Ju mund ta ndotni,
Ta fëlliqni atmosferën
Me gazra helmues
Që janë vdekjeprues.
Kur ndahesh prej meje,
Drita yte s’është dritë,
Ajo bëhet terr, varr,
Flakë, zjarr.
Në jetën tokësore
Ti ke prejardhje Hyjnore,
Por jeni e verbuar,
Nuk po e vëreni
Se jeni e kurthuar,
Në rrjetë e pushtuar,
Nën kthetrat
E shejtanit të mallkuar.
Lirohu. Eja. Kthehu.
Këtu, këtë tokë djerrinë,
Këtë tokë shkretëtirë
Shndërroje në kopsht të mirë.
Huazo prej meje pakëz mirësi,
Huazo prej meje pakëz dashuri,
Dhe tokën ku jetojmë
Xhennet mund ta bëjmë.
Që nga dita e Krijimit
Ne bashkë kemi jetuar,
Të jetojmë bashkë përsëri,
Ne jemi zëra të ndryshëm
Por kemi të njëjten melodi.”
Përktheu nga anglishtja:
Mexhid YVEJSI