Zeri Islam

MY TRIP TO GRANADA

Granada ruan në vete një histori të veçantë të gërshetimit të kulturave dhe civilizimeve.

Ndoshta kjo ishte një prej arsyeve të mëdha për çka patëm një dëshirë të madhe për ta vizituar këtë qytet.

Granada ishte mbretëria e fundit e nasiritëve, e cila ra në vitin 1489 dhe mbreti Ebu Abdullah, sipas marrëveshjes së arritur me Ferdinandin dhe Isabelën,  mblodhi gjithë që pati, u ngjit nëpër malet e Siera Nevades, e shikoi për herë të fundit Granadën dhe mbretërinë e tij, e cila në një mënyrë që nga viti 711 kur Tarik bin Zijadi kishte kaluar Gjibraltarin, kishin pasur një vazhdimësi të sundimit. Ky sundim nuk ishte i pa peripeci dhe batica e zbatica.

Albajzin – lagjja tejet karakteristike me shtëpi të ndërtuara ne stilin magribian dhe me rrugë të ngushta por shumë të mbajtura pastër, jo pa ndonjë arsye të fortë ishin nën mbrojtjen e UNESCO-s dhe ishte lagjja e cila i rrinte përballë pallatit te famshëm të Alhambres, i cili edhe sot e kësaj dite është një ndër objektet më të vizituara të botës. Këtë pallat çdo ditë e vizitojnë 8.000 vizitorë për t’u mahnitur artin dhe arkitekturën e objekteve, me bukuritë e parqeve me vizionin kompleks të ndërtimit dhe mirëmbajtjes.

Në Albajzin tash e tri vite ishte lëshuar në funksion “Meskita de la Granada” siç e quanin vendësit apo “Xhamia e Granadës”, e cila qe nga hapja çdo vit në muajin korrik tubon muslimanë nga e gjithë Evropa ku për tri ditë rresht festohet, lexohen kumtesa te ndryshme, njihen njerëzit mes veti, mbahen ‘workshope’ të ndryshme sidomos rreth mënyrës së të kuptuarit sa më adekuat te të kuptuarit të Islamit nga evropianët, të cilët nga dita në ditë po konstatojnë se është zgjidhja me fatlume për fatin e njeriut.

Për mua ishte hera e parë në Spanjë, hera e parë në Granadë dhe hera e parë në Meskitë. Gjithçka me dukej tejet impresionuese. Anduluzia kishte shumë karakter oriental, bile edhe klimë tropikale.

Ajo që e bënte shumë të veçantë këtë tubim në Granadë ishte se pjesa dërmuese e pjesëmarrësve ishin muslimanë të Evropës apo për të qenë edhe më i saktë evropianë të cilët e kishin përqafuar Islamin. Ata vinin nga e gjithë Spanja, si Sevilja, Madridi, Barcelona e tjera, pastaj nga Anglia dhe Skocia, Gjermania, Zvicra, Austria, Franca etj.

Një pjesë e madhe tyre ishin intelektualë të spikatur dhe nga ata të cilët e kishin pranuar Islamin nga të lexuarit dhe hulumtimet shkencore. Abdul Hak nga Anglia, në bashkëpunim me bashkëshorten e tij Aishen, kishte bërë një përkthim të mrekullueshëm të Kur’anit famëlart, punë kjo e cila kishte marrë plot 23 vite.

Pasditja e së premtes më 07.08.2006 ishte në shenjë arritjes së pjesëmarrësve dhe vendosja e tyre për t’u tubuar në mbrëmje ne Oborrin e Meskitës nën atë flladin veror dhe me pamje kah pallati i “Alhambrës” për të pranishmit u ofrua një program artistik.

Të nesërmen ishte kryesisht dita e punës ku manifestimin e hapi Abdul Hasin Castanjera, njëherit kryetar i Qendrës Islame të Granadës, i cili ju shprehi mirëseardhje të gjithë pjesëmarrësve dhe thanë në vazhdim se një numër i konsiderueshëm i të ftuarve nuk kishin pasur mundësi që të merrnin pjesë thjesht për shkak të procedurave tepër të shtrënguara për marrjen e vizave nëpër shërbimet konsulare të vendeve gjegjëse.

Njëri prej prezantuesve ishte edhe z. Ebu Beker Riger nga Gjermania, i cili është edhe kryetar i EMU (Unioni musliman e Evropës). Ishte fascinues prezantimi i z. Riger, i cili me një mjeshtri të studiuesit dhe të oratorit elaboroi se çka është momenti. Momenti është pjesë vogël e jetës së njeriut, pjesë në të cilën ndodhin gjera te rëndësishme dhe kthesa. Momenti, shtoi ai, shpesh është edhe i pashpjegueshëm, ai vetëm ndodhë, fund.

Për ta përfunduar z. Riger ndalet në momentin më kyç të jetës së tij, kur ai ishte ndalur dhe kishte menduar për fenë islame…

Një ligjërues tjetër ishte z. Abdullah Hakk, i cili foli për “futuv-ve” ose rininë në përgjithësi për t’u ndalur me theks të veçantë në elanin dhe vrullin pozitiv rinor në Islam, duke e ndërlidhur atë për mrekulli me një thënie pejgamberike, e cila e nxit të riun që të jetë sa më frytdhënës dhe sa me produktiv në jetë por duke mos harruar se ai elan rinor, ai vrull pozitiv, ajo dëshirë për t’i ndryshuar gjerat dhe rrjedhat e tyre duhet në rend të parë të jenë të bazuara në Kur’an dhe Hadith.

Ishte një eksperiencë e veçantë për mua të dëgjosh gjithë këto shpjegime dhe argumente nga njerëz të cilët e kanë gjetur Islamin përmes leximit dhe hulumtimit. Disi ishte më ndryshe nga ai që ne jemi mësuar ta hasim çdo ditë kur rrimë me njerëz të cilët janë përshkuar nga ndjenja e të qenit musliman nga lindja ku shumëçka kalon pa lënë mbresën e duhur apo pa pasur efektin e duhur dhe kjo është një gjë e tmerrshme.

Paraditja e ditës se tretë dhe e fundit me 9.08.2006 ishte e rezervuar  për prezantimet e pjesëmarrësve nga vende të ndryshme si Turqi, Angli, Francë, Gjermani ,Bosnje Kazakistan etj. Ndër to ishte edhe Kosova. Unë e kisha të paralajmëruar prezantimin tim me titull:

“The Mosque of the 21^st centyri, can it be attractive?...” (Xhamia e shekullit 21-të, a mund të jetë atraktive për të rinjtë?...)

Me që isha më se i bindur se të pranishmit dinë shumë pak ose fare pak për Kosovën pjesën e parë të prezantimit tim ia kushtova një informimi të përgjithshëm për Kosovën filluar nga aspekti gjeografik, ai historik për të përfunduar me atë politik, me gjendjen aktuale dhe perspektivën demokratike të Kosovës në Evropë.

Ndërsa bosht i prezantimit ishte anketa “Sa falen prishtinasit”, e kryer me nxënësit e medresesë së mesme Alauddin në Prishtinë. Anketë kjo e cila ishte bërë më 28.10.2005 nëpër të gjitha xhamitë e Prishtinës për të parë se sa falen prishtinasit, dhe për të parë grupmoshat e tyre.

Anketimi ishte bërë nga vetë nxënësit të cilët me pastaj edhe i kishin përpunuar të dhënat deri në detajet e fundit si për shembull duke evidentuar edhe madhësinë e secilës xhami të Prishtinës dhe vitin e ndërtimit të saj dhe sa vetë janë falur atë të premte dhe cilës grupmoshë i takojnë.

Një punë e tillë kishte marrë kohë dhe mund për çka unë përzemërsisht i falënderoj të gjithë ata që kanë kontribuar në këtë anketë.

Prezantimi ishte i formës se demonstrimit duke e ndërlidhur atë me tabela dhe fotografi te prezantuara para publikut.

Prezantimi u prit shumë mirë, thjesht, nga dy arsye: ofrimi i disa të dhënave për Kosovën dhe paraqitja e gjerave faktike të kombinuara me shënime statistikore, duke e vënë pjesëmarrësin në një rol aktiv për të përcjellë dhe menduar dhe duke bërë krahasime dhe nxjerrë konkluzione.

Pjesë e prezantimit tim ishin edhe: fotografi me pamje dhe xhami të vjetra nga Prishtina e viteve ’90, libri i xhamive të shkatërruara gjatë luftës së fundit në vitin 1999, Revista kulturore te cilën e nxjerr Instituti për Mbrojtjen e Monumenteve – në gjuhën angleze, broshura për BIK, Medresenë Alauddin dhe FSI. Krejt në fund tërë këtë material i dhurova Qendrës Islame të Granadës z. Abdul Hasin Castanjera. Castanjera u kënaq nga kjo dhuratë për çka shprehu mirënjohje para publikut dhe tha se këto do të jenë tani e tutje pjesë bibliotekës së qendrës.

Pas përfundimit të konferencës, i shoqëruar nga z. Abdul Mumin Berttani, e vizituam pallatin “Alhmabra”, për të cilin orët dhe ditët janë të pakta. Ndoshta me ndonjë rast tjetër do t’i kthehem vetëm pallatit.

Kordoba me xhaminë e saj të famshme, me harqe dhe parqe të pashoqe dhe e shndërruar në katedrale në shekujt në vijim, është po ashtu një madhështi kulturore dhe fetare që edhe sot e kësaj dite tërheq me mijëra vizitorë.

Nga Spanja u ktheva me mbresa dhe emocione. Njerëzimi ka bërë shumë vepra të mira e të pashlyeshme por ka bërë edhe gjëra shumë të tmerrshme. Pa dyshim njëra prej tyre është edhe inkuizicioni kishtar i mesjetës. Ajo tani i takon se kaluarës dhe ne duhet te merremi me te ardhmen në mënyrë që ajo të jetë sa më e ndritur dhe që dikush të mburret e jo të turpërohet nesër.