Zeri Islam

Muaji i Ramazanit na ofron një mundësi të përsosur për t'u shkëputur nga Matrica dhe për të rizbuluar burimin tonë të veçantë të udhëzimit hyjnor. Ata që agjërojnë duhet gjithsesi të shkëputen nga rutina e përditshme fizike. Le të jetë kjo më pas një nxitje për t'u përpjekur të shkëputemi nga Matrica siç bënë Pejgamberi ynë s.a.s. dhe sahabët (shokët) më shumë se 1400 vjet më parë.

Ky është muaji në të cilin Pejgamberi a.s. dhe shokët e tij luftuan për mbijetesën e tyre, dhe më e rëndësishmja për mbijetesën e Islamit. E ardhmja e Islamit ishte në rrezik në Ramazanin e parë në fushën e betejës së Bedrit. Islami po kalon një krizë të ngjashme tani dhe ky Sunet i Pejgamberit a.s. kërkon vëmendjen tonë.

Miliona muslimanë në mbarë botën vazhdojnë të vriten, përdhunohen, torturohen, poshtërohen, persekutohen dhe çnjerëzohen. Mënyra se si po zhvillohen gjërat tani, ne nuk dukemi aq larg nga xhahilijeti (injoranca) që ekzistonte në botë para kohës së Pejgamberit a.s. Ky është gjithashtu muaji në të cilin Pejgamberi a.s. dhe shokët e tij hynë përsëri në Mekë si fitimtarë pas tetë vitesh strehim në Medinë, ku u përballën njëri pas tjetrit nga sulmet ushtarake nga kufarët (jobesimtarët) dhe mushrikët (politeistët) e Mekës dhe aleatët e tyre.

Ky është muaji në të cilin Libri i fundit i Allahut filloi t'i shpallej Pejgamberit Muhamed s.a.s. Ky është muaji i Natës së Kadrit (Lejlet’ul-Kadrit), i cili është më i mirë se një mijë muaj (Kur'ani 97:1-3).

Ky është muaji ku ne mësojmë vlerën e vetëpërmbajtjes dhe kërkojmë të pastrojmë shpirtrat tanë. Ky është muaji i faljes dhe agjërimit. Ky është muaji për të madhëruar Allahun dhe për të qenë mirënjohës ndaj Allahut për të gjitha bekimet tona, por veçanërisht për shprehjen e mirënjohjes tonë ndaj Allahut për dërgimin e udhëzimit të Tij përfundimtar, Kur’anin, njerëzimit.

Kjo është arsyeja pse Ramazani ishte menduar të ishte një muaj agjërimi, introspeksioni, kërkimi i shpirtit dhe kujtimi i Allahut me pasion dhe intensitet që të kujton shokët e Pejgamberit a.s. Ai kishte për qëllim të ishte një rast për besimtarët që të kalonin një stërvitje intensive të përvitshme njëmujore të vështirësisë dhe vetëpërmbajtjes. Ramazani është një kohë e pastrimit shpirtëror dhe përkushtimit ndaj Allahut. Është një kohë për të mësuar disiplinën dhe durimin thelbësor për Islamin, në mënyrë që të jemi në gjendje jo vetëm të shpallim, por edhe të vendosim madhështinë dhe sovranitetin e Allahut në botë, duke përballuar me guxim çdo sfidë që mund të na dalë përpara. Kështu e praktikonin Ramazanin Pejgamberi a.s. dhe shokët e tij dhe halifët e udhëzuar drejt. Dhe rezultatet flasin vetë. Ramazani nuk ishte menduar kurrë të ishte disa rituale shtesë dhe një rrugë e shkurtër drejt parajsës.

Por edhe si ritual, Ramazani është bërë barrë për shumë muslimanë. Shumë njerëz e kanë të vështirë të agjërojnë. Disa i gjejnë vlerë për përfitimet shëndetësore, ndërsa të tjerë e kanë kthyer në një rast për gosti. Ndërsa një miliard muslimanë të varfër jetojnë nën atë që është një agjërim njëvjeçar, miliona të tjerë jetojnë nën atë që është një festë njëvjeçare. Si munden njerëzit me këtë prirje ta vërtetojnë madhështinë e Allahut? Si mund të ketë vlerë tek Allahu tekbiri i atyre që kënaqen?

Ne gjithmonë bëjmë më të mirën kur kthehemi te Pejgamberi a.s. dhe sahabët dhe të kërkojmë frymëzimin tonë nga shembulli i tyre. Ne duhet të shikojmë se çfarë kanë arritur të arrijnë gjatë Ramazanit dhe të ndjekim gjurmët e tyre. Është përgjegjësia jonë që të përpiqemi të çrrënjosim shkaqet e vuajtjeve për muslimanët në mbarë botën dhe të përpiqemi siç bënë muslimanët e hershëm për të krijuar një institucion të bazuar në komunitetin e ndërgjegjes për të mirën e të gjithëve.

Është e vështirë të ndjekësh shembullin e Pejgamberit s.a.s. duke bërë atë që ai bëri në të vërtetë për të ndryshuar botën, dhe megjithatë është kaq e lehtë për ne që të ulemi dhe ta lavdërojmë atë? Megjithatë, ne nuk duhet të pengohemi. Allahu nuk ka nevojë për lavdërimet tona boshe. Janë veprimet tona solide ato që janë thelbësore për një Islam të vërtetë dhe jetësor në botë. Çfarë mendoni se e lavdëron më shumë Allahun, fjalët tona të tekbirit apo veprimet tona të ndërgjegjshme për të vendosur tekbirin e Tij në botë? Ramazani, në fakt, ishte menduar që muslimanët të kalonin nëpër një program trajnimi dhe ushtrimesh për të qenë në gjendje ta bënin këtë. Ne nuk duhej të bënim thjesht rituale dhe të “përfundonim” Ramazanin si një mjet për të fituar shpërblim në Ahiret; dhe më pas vazhdoni biznesin si zakonisht për pjesën tjetër të vitit. Stërvitja e Ramazanit kishte për qëllim të ishte trajnim në mënyrë që ne të realizonim dhe ripërtërijmë angazhimin tonë për t'u përpjekur për vlerat e jetës të përcaktuara në Kur'an, çdo ditë të vitit.

Atë që Pejgamberi ynë s.a.s. dhe shokët e tij e arritën në 10 Ramazane dhe atë që halifët e udhëzuar dhe shokët e tyre e arritën në 40 Ramazane, ne as që kemi mundur ta mbajmë. Në fakt, ne i kemi shpërdoruar fare arritjet e tyre - pavarësisht se kemi praktikuar mbi 1400 Ramazanë që nga ajo kohë. Çfarë lloj Ramazani po praktikojmë atëherë?

Një tjetër Ramazan tani ka ardhur dhe si me Ramazanin e parë, e ardhmja e Islamit është ende në rrezik. Merrni parasysh pafundësinë e dhuratës sonë në Mesazhin Hyjnor të Kur’anit dhe përpiquni të kuptoni se ky mesazh i pacenuar, në tërësinë e tij, është shumë më i madh dhe është shumë i ngritur mbi interpretimet dhe mendimet e aplikuara për tekstin tonë të shenjtë nga njerëzit e thjeshtë. Të kuptosh këtë do të thotë të ripohosh universalitetin dhe barazinë autentike të Islamit. Për ta kuptuar këtë do të thotë të shohësh se veprimi është i nevojshëm për t'u ardhur në ndihmë muslimanëve të shumtë që vuajnë nën Matricën e rreme që ekziston në emër të Islamit. Për ta kuptuar këtë do të thotë të filloni procesin e shkëputjes nga Matrica. Dilni atëherë me guxim dhe zemër të pastër. Bekimet e Allahut qofshin me të gjithë ne.

Përktheu[1]:

N. Ibrahimi